آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

جمعى از بزرگان اهل کتاب به پیامبر(ص) گفتند: ما به تو و کتاب آسمانى تو و موسى و تورات و عُزیر ایمان مى آوریم، ولى به سایر کتاب هاى آسمانى و سایر انبیاء ایمان نداریم. آيه نازل شد و به آنها تعليم داد كه بايد به همه ايمان داشته باشند.

در آیه (136) سوره «نساء» می خوانیم: «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا آمِنُوا بِاللّهِ وَ رَسُولِهِ وَ الْکِتابِ الَّذی نَزَّلَ عَلى رَسُولِهِ وَ الْکِتابِ الَّذی أَنْزَلَ مِنْ قَبْلُ وَ مَنْ یَکْفُرْ بِاللّهِ وَ مَلائِکَتِهِ وَ کُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ وَالْیَوْمِ الاْخِرِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلالاً بَعیداً»؛ (اى کسانى که ایمان آورده اید! به خدا و پیامبرش و کتابى که بر او نازل کرده و کتب [آسمانى] که پیش از این فرستاده است ایمان [واقعى] بیاورید! کسى که خدا و فرشتگان او و کتاب ها و پیامبرانش و روز واپسین را انکار کند در گمراهى دور و درازى افتاده است).
شأن نزول:
از «ابن عباس» نقل شده: این آیه، درباره جمعى از بزرگان اهل کتاب مانند: «عبداللّه بن سلام»، «اسد بن کعب» و برادرش «اسید بن کعب» و جمعى دیگر نازل گردید؛ زیرا آنها در آغاز، خدمت پیامبر(صلى الله علیه وآله) رسیده، گفتند: ما به تو و کتاب آسمانى تو و موسى و تورات و عُزیر ایمان مى آوریم، ولى به سایر کتاب هاى آسمانى و همچنین سایر انبیاء ایمان نداریم. این آیه نازل شد و به آنها تعلیم داد: باید به همه ایمان داشته باشند.(1)، (2)