آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

این آیه درباره عده ای که به اموال یهود نظر داشته و آنرا آرزو کردند و یا اصحاب صفه که آرزو داشتند دنیایشان رو به راه شود، نازل شده است.

در آیه (27) سوره «شورى» می خوانیم: «وَ لَوْ بَسَطَ اللّهُ الرِّزْقَ لِعِبادِهِ لَبَغَوْا فِى الاَْرْضِ وَ لکِنْ یُنَزِّلُ بِقَدَر ما یَشاءُ إِنَّهُ بِعِبادِهِ خَبِیرٌ بَصِیرٌ»؛ (هر گاه خداوند روزى را براى بندگانش وسعت بخشد، در زمین طغیان و ستم مى کنند؛ از این رو به مقدارى که مى خواهد (و مصلحت مى داند) نازل مى کند، که نسبت به بندگانش آگاه و بیناست).
شأن نزول:
از «خباب بن ارت» صحابى معروف، نقل شده که این آیه درباره ما نازل شد، و این به خاطر آن بود، که ما به اموال فراوان طوایف «بنى قریظه» و «بنى نظیر» و «بنى قینقاع» از یهود نظر افکندیم، و آرزو داشتیم که اى کاش ما هم چنین اموالى داشتیم، آیه نازل شد و به ما هشدار داد که اگر خداوند روزى را براى بندگانش گسترده کند، طغیان خواهند کرد.(1)
در «تفسیر درّ المنثور» حدیث دیگرى نقل شده، و آن این که: این آیه در مورد اصحاب «صفه» نازل گردید، چرا که آنها آرزو داشتند دنیایشان رو به راه شود.(2)
(درباره اصحاب صفه و این که آنها چه کسانى بودند می توانید به تفسیر نمونه ذیل همین آیات رجوع کنید).3)