آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

قرآن در ترسیم چگونگی ورود مجرمان به بهشت می فرماید: «او را بگیرید و در غل و زنجیر کنید * سپس در آتش دوزخ وارد سازید». هم چنین در آیات متعددى تعبیر به «سوق» و راندن شده وجود دارد؛ «مجرمان را [همچون شتران تشنه کامى که به سوى آبگاه مى روند] به سوى جهنم مى رانیم». در حقیقت نه تنها «بهشت» و «دوزخ» کانون «مهر» و «قهر» خدا است، بلکه تشریفات ورود در هر یک از آنها نیز بیانگر همین معنى است.

بدون شک، بردن آنها به سوى آتش دوزخ، توأم با تحقیر و ذلت و زجر و عذاب است،
ولى در آیات مختلف قرآن، تعبیرات گوناگونى در این باره دیده مى شود:
در سوره «حاقه» آیات 30 و 31 مى خوانیم: «خُذُوهُ فَغُلُّوهُ * ثُمَّ الْجَحِیمَ صَلُّوهُ»؛ (او را بگیرید و در غل و زنجیر کنید * سپس در آتش دوزخ وارد سازید).
و در سوره «دخان» آیه 47 چنین آمده: «خُذُوهُ فَاعْتِلُوهُ إِلى سَواءِ الْجَحِیمِ»؛ (او را بگیرید و با شدّت به میان جهنم برانید!)
و در آیات متعددى تعبیر به «سوق» و راندن شده است، مانند: آیه 86 سوره «مریم»: «وَ نَسُوقُ الُْمجْرِمِینَ إِلى جَهَنَّمَ وِرْداً»؛ (مجرمان را [همچون شتران تشنه کامى که به سوى آبگاه مى روند] به سوى جهنم مى رانیم).
و به عکس، پرهیزکاران و متقین را با نهایت احترام و اکرام، به سوى بهشت مى برند، فرشتگان الهى به استقبال آنها مى شتابند، درهاى بهشت به روى آنها گشوده مى شود، خازنان بهشت به آنها سلام و خوش آمد مى گویند، و بشارت سکونت جاودان را در بهشت به آنها مى دهند. (1)
به این ترتیب، نه تنها «بهشت» و «دوزخ» کانون «مهر» و «قهر» خدا است، بلکه تشریفات ورود در هر یک از آنها نیز بیانگر همین معنى است. (2)