روايات اسلامى، آرزوهاى آميخته با خيال پردازى و دور از واقع بينى را عامل غفلت، کوری بصیرت، نابودی عمل، گمراهی و فریب، منشاء شرّ و ... می دانند. امام على(ع) درازی آرزو را در کنار هوای نفس از خطرناكترين چيزها می داند كه از آنها بر امت می ترسد؛ زیرا درازى آرزوها آخرت را به فراموشى مى سپارد. همچنین آن حضرت آرزوهای دراز را عامل کوری چشم بصیرت معرفی می کند. ایشان در حدیث دیگری این گونه آرزو ورزی را محمل پدید آمدن شرّ و فساد می داند.

در آیه 14 سوره حدید، بهشتیان خطاب به منافقان، عوامل متعددی را برای گمراهی آن ها ذکر می کنند؛ یکی از این عوامل عبارت است از «چیره شدن آرزوهای دور و دراز بر تفکّر و تعقّل منافقان». دامنه آرزوها گاهی به قدرى وسيع و گسترده مى گردد كه تمام فكر انسان را به خود مشغول داشته و در عالمى از خيال و پندار فرو مى برد؛ در چنین حالی چشم و گوش انسان كور و كر مى شود.