در سوره شعراء، مائده، اعراف، لقمان و زخرف سخن از ایستادگی مشرکان در مقابل حقّ، به بهانه تقلید از پیشینیان است. به اين ترتيب كفر و بت پرستى و انواع گناهان و عادات زشت از طريق تقليد كوركورانه از نسلى به نسلى منتقل مى شد؛ و روح تقليد چنان حجاب ضخيمى بر عقل و فكر آنها مى انداخت كه هر حقيقتى را منكر مى شدند.
از نظر قرآن «جهل» عامل تقليد كوركورانه است. با نگاهی به آیات سوره «انبیاء» و ماجرای مواجه ابراهیم(ع) با بت پرستان قوم خود، می توان نتیجه گرفت افراد عالم و آگاه داراى استقلال فكرى هستند و استقلال فكرى به آنها اجازه تقليد كوكورانه نمى دهد؛ اين جاهلان اند كه همواره وابسته به اين و آن مى شوند و كوركورانه دنبال هر برنامه اى راه مى افتند.
قالَ الصّادقُ عليه السّلام :
ما مِنْ عَيْنٍ بَکَتْ لَنا اِلاّ نُعِّمَتْ بَالنَّظَرِ اِلَى الْکَوْثَرِ وَ سُقِيَتْ مِنْهُ.
هيچ چشمى نيست که براى ما بگريد، مگر اينکه برخوردار از نعمتِ نگاه به (کوثر) مى شود و از آن سيرابش مى کنند.
جامع احاديث الشيعه ، ج 12، ص 554