حالت تعادل در هر كارى و به خصوص در غذا خوردن پسنديده است؛ زیرا بى خوراكى، انسان را به سستى و ضعف مى كشاند و پرخورى علاوه بر اینکه اسراف است موجب بیماری های جسمی و روحی مى گردد. امیرالمؤمنین(ع) کم غذایی را از نشانه های متقین بر می شمارد؛ چرا که یکی از نتایج آن، صفای باطن و نورانیت قلب است و پیامبر(ص) پرهیز در خوراک را اصل و اساس در درمان جسم می دانند.

قرآن کریم تأثیر متقابل «اخلاق» و «عمل» را بازتاب گسترده ای داده است. آيه 14 سوره «مطفّفين» تاکید می کند که اعمال سوء همچون زنگار تيره بر قلب مى نشيند و نور و صفاى فطرى آن را مى گيرد. در آيه 77 سوره «توبه» نیز، پيدايش صفت «نفاق» را نتيجه دروغ گويى مكرّر و خلف وعده الهى مى شمرد و مى فرمايد: «عمل آنها نفاق را در دلهايشان تا روزى كه خدا را ملاقات كنند مستقر ساخت و اين به خاطر آن است كه از پيمان الهى تخلّف جستند، و كراراً دروغ گفتند».

ابوالحسن محمّد بن احمد بن ابراهیم طبا طبا ابن اسماعیل بن ابراهیم بن حسن بن امام حسن بن على بن ابى طالب(ص) مشهور به ابن طباطبا؛ وى عالمى نیرومند، شاعرى ماهر، و یکى از اساتید ادبیّات بوده است. حموى در «معجم الاُدباء» از او نام برده و نوشته :وى به هوش و زیرکى، صفاى باطن، سلامت ذهن، اهداف و مقاصد نیکو مشهور بوده است. وى در اصفهان متولّد شده و در همانجا در سال (322) وفات کرده است.