نزد عایشه، این نقل قول فرزند عمر از پیامبر(ص) نقل شد. عایشه گفت: خدا او را رحمت کند، سخنى را شنیده ولى آن را به درستى درنیافته است؛ جنازه یک یهودى را از کنار پیامبر(ص) عبور دادند، در حالى که بر او مى گریستند. پیامبر(ص) فرمود: شما بر او گریه مى کنید، در حالى که او عذاب مى شود. شافعى، مسلم و... نیز سخن عایشه را قبول کرده و گفته اند: عایشه افزود: از قرآن این آیه کافى است که: «و لا تزر وازرة وزر أخرى».

1. باور کردنى نیست که یک یهودى در زمان خلافت عثمان از صنعاء بیاید و بزرگان صحابه و تابعین را بفریبد و همه جا بگردد و هسته هاى ضدّ عثمان تشکیل دهد و آنان را به مدینه آورده و بر ضدّ خلافت اسلامى بشوراند، آنگاه در برابر دیدگان صحابه و تابعین به خانه خلیفه یورش آورند و او را به قتل برسانند!!!
2. بررسى سیره عثمان و معاویه نشان مى دهد که آنان هرگز اجازه نمى دادند که مخالفانشان در مناطق اسلامى بگردند و تبلیغات علیه آنان انجام دهند. چرا عثمان با کشتن آن یهودی فتنه گر این فتنه ها را نخشکاند؟ آیا خشونت و سختگیرى او فقط مخصوص نیکان از امت محمد(ص) بود که هر چه مى خواست بر سر آنان آورد؟!
3. روایت طبرى درباره عبدالله بن سبا از کسانى نقل شده که استناد به آنان درست نیست؛ راویان آن افرادی ناشناخته و مجهول، جاعلان حدیث و دروغ پرداز هستند. وقتى سند این نقل چنین است، چگونه مى توان در تحلیل پیدایش جمعیت عظیمى از مسلمانان که یک پنجم یا یک چهارم آنان را تشکیل مى دهند، به چنین داستانى تکیه کرد؟!

مفتیان سعودى که عمله بیگانه هستند، با فتوا به حرمت ازدواج با شیعه و نجاست ذبیحه آنان و... راه هرگونه وحدت را مسدود مى کنند. عبدالله جبرین، عضو دارالافتاى عربستان، شیعیان را کافر و پرداخت زکات به آنها را حرام و قتل آنها را مباح شمرده. و هیأت دائم افتاى سعودى ازدواج با شیعه را حرام و باطل میداند ولی ازدواج با یهودى و مسیحى را جایز می شمرد. لذا مادامى که آنان شیعه را بدتر از یهود مى دانند و با دشمنان قسم خورده اسلام هم صدا شده اند، چگونه مى شود به تقریب مذاهب اسلامى و وحدت مسلمین دست یافت؟