حضرت زینب(س) یکی از بافضيلت‏ ترينِ زنان جهان، دارای جلالت شأن، منزلت والا، قوّت استدلال، برترى عقل، استوارى قلب، فصاحت زبان و بلاغت بيان، بانویی شجاع و با شهامت، سخنور و مفسر بود. حیات آن حضرت با صبر و شکیبایی و مقاومت در برابر مصائب فراوان همراه بود. منزلت و جايگاه ایشان در خاندان پیامبر بسیار رفیع است. بعد از حادثه غم بار عاشورا سرپرستی کاروان اسرا را بر عهده گرفت. خطبه های با صلابت و کوبنده در مجلس ابن زیاد و یزید، گویای فصاحت و بلاغت و علم دانش آن بزرگوار است.

قرینه سیاق نمی تواند آنرا ثابت کند؛ چون: نهایت آن ظهور است که نمى تواند با نصوص وارده درباره پنج تن از اهل بیت(ع) معارضه کند. ضمیرهاى آیه مذکر است. آیات و روایات، همسران پیامبر(ص) را عتاب می کندکه با عصمت سازگار نیست.گاهی جمله ای معترضه واقع مى شود که از قبل و بعد بیگانه است. واژه اهل بر همسر اطلاق نمى شود. پیامبر(ص) به صراحت همسرانش را از اهل بیت خارج نموده. طبق آیه «فی بیوت أذن الله...» و مفرد بودن بیت در أهل بیت، مقصود از آن محل سکونت هم نمی باشد.

هنگامى كه امام حسين(ع) تنها شد، به خيمه فرزندش امام زين العابدين(ع) رفت و پس از احوال پرسی از فرزند بیمارش، در جواب سوال فرزندش از قمر بنی هاشم و دیگر یاران، فرمود: اکنون غیر از من و تو مردی در خیمه ها نمانده است. سپس خطاب به اهل حرم فرمود: اين فرزندم جانشين من بر شماست و او امامى است كه پيروى از او واجب است. آن گاه به فرزندش فرمود: سلامم را به شيعيانم برسان و به آنان بگو: پدرم غريبانه به شهادت رسيد پس بر او اشك بريزيد.

شمر با گروهى از پياده نظام به خيمه امام على بن الحسين(ع) آمد، امام از شدت بيمارى در بسترى آرميده بود، همراهان شمر گفتند: آيا اين بيمار را نمى كشى؟ حميد بن مسلم ـ واقعه نگار روز عاشورا ـ گفت: سبحان الله! آيا نوجوان بيمار هم كشته مى شود؟! او را همين بيمارى بس است. پس اصرار كرد تا آنان را از كشتن امام بازداشت.  بنا به نقلى ديگر، زينب دختر اميرالمؤمنين(ع) چون از قصد شمر و يارانش مطلع شد فرمود: «او هرگز كشته نمى شود مگر آنكه من كشته شوم» آنان به ناچار دست از او كشيدند.