از مسائل مهم كه بايد آن را جزو اركان تأثير قرآن در قلوب دانست «اخلاص در قرائت» است، اگر عملى بدون آن صورت گيرد، بى ارزش و از درجه اعتبار خالى است. اخلاص، روح عبادت و رأس المال تجارت هاى اخروى است. اگر قرائت قرآن براى اغراض غير الهى مثل اينكه مردم خوششان آيد، يا به اين وسيله دكّانى باز كرده و قصد پول به جيب زدن داشته باشد، ثواب ندارد بلكه عقاب دارد ...

زمخشرى در تفسيرش روایتی را از پیامبر(ص) نقل کرده: «هر كس بر محبت آل محمد بميرد، شهيد مرده است؛ آگاه باشيد هر كس بر محبت آل محمد بميرد، آمرزيده شده از دنيا رفته است؛ و ملك الموت مژده ورود به بهشت را به او مى دهد و بعد از او منكر و نكير هم اين نويد را به او مى دهند؛ و همانند تازه عروس به خانه داماد قدم برمى دارد، و خداوند در قبرش دو در به بهشت قرار مى دهد. هر كس بر دشمنى و بغض آل محمد بميرد كافر از دنيا رفته است؛ آگاه باشيد هر كس بر كينه و بغض نسبت به آل محمد بميرد بوى بهشت به مشامش نمى رسد».

روزى عایشه به رسول خدا(ص)عرض کرد: شما زیاد فاطمه را مى بوسید؟ رسول خدا(ص) فرمود: این دلیلى دارد. در شب معراج هنگامى که جبرئیل مرا وارد بهشت کرد، از تمام میوه هاى بهشتى به من داد، و از عصاره آنها نطفه فاطمه در رحم خدیجه منعقد شد. هنگامى که مشتاق آن میوه هاى بهشتى مى شوم، فاطمه را مى بوسم و از بوى او بوى تمام آن میوه ها را که در آن شب خوردم استشمام مى کنم.

در کتب روایی اهل سنت نقل شده، عنصر وجودی حضرت زهرا(ع)، آسمانی و بهشتی است. سیوطی ذیل آیۀ اول سورۀ اسراء می نویسد: «عایشه گفت: پیامبر(ص) فرمود: زمانی که مرا بسوی آسمان بردند داخل بهشت شدم و در کنار درختی که به نیکویی آن و به سفیدی برگهای آن و به لذیذی میوۀ آن، هرگز در بهشت ندیده بودم. پس میوه ای از آن بر گرفتم و خوردم. آنگاه بصورت نطفه ای در صلب من قرار گرفت. پس به زمین هبوط کردم و با خدیجه هم بالین شدم و او فاطمه را باردار گشت. پس از آن هر گاه مشتاق بوی بهشت می شوم، فاطمه را می بویم».