امام علی(ع) در بیان اهداف خود از پذیرش حکومت می فرماید: «خدايا! تو مى دانى آنچه را در امر حكومت انجام داديم، نه به خاطر سلطنت و مقام بود، و نه براى نيل به متاع دنيا». از این رو وقتی شوراى شش نفره عمر، پذیرش حكومت امام را مشروط به انحراف از مسير پیامبر(ص) قرار دادند، ایشان نپذيرفت. سپس می فرماید: «خدایا! اگر حكومت را پذيرفتم به خاطر اين بود كه نشانه هاى محو شده دين را بازگردانم، و حدود و قوانين تعطيل شده را اجرا نمایم».

زبیر فرزند عوام و مادرش صفیه عمه پیامبر(ص) بود. او پانزده ساله بود که اسلام آورد و چهارمین یا پنجمین مسلمان بود. وی جزو مهاجران حبشه بود. در جنگهاى اسلامى به خوبى درخشید و سخنانى از پیامبر(ص) درباره او نقل شده است. او جزء شوراى شش نفره عمر بود که به على(ع) رأى داد. متأسفانه بر اثر جاه طلبى و شاید وسوسه هاى طلحه در پایان کار از مسیر حق منحرف شد و با همستی طلحه، آتش جنگى را برافروخت که هزاران نفر در آن سوختند. او پیش از آغازجنگ، با نصایح على(ع) متوجه اشتباه خود شد و از جنگ کناره گرفت.