آن چه که به زندگى هدف مى دهد و آن را معقول و حکیمانه مى سازد آن است که مقدّمه جهان دیگرى باشد و تحمّل مشکلات این زندگى، به خاطر استفاده در مسیر یک زندگى جاودان باشد. قرآن مى فرماید: «شما زندگى این جهان را دانستید، چگونه متذکّر نمى شوید». در واقع این جهان با تمام وجودش فریاد مى زند که بعد از آن، جهان دیگرى است. از این رو قرآن می فرماید: «آیا شما گمان کردید که شما را بیهوده آفریدیم و شما به سوى ما باز نمى گردید؟». از این رو بعد از این جهان باید جهان دیگرى وجود داشته باشد.

در این برهان ادعا نشده که همه اسرار این جهان براى بشر معلوم گشته است، بلکه این برهان می گوید: آن چه تاکنون از این عالم کشف شده، نظم شگفت انگیزی داشته و بیانگر این است که به صورت اتفاقی پدید نیامده و برای اثبات خالق حکیم و دانا کافی است. همانطور که اگر در چند صفحه از یک کتاب قطور، حقایق و اسرار و نکته های پر مغز را مشاهده کنیم، آن کتاب را به یک دانشمند نابغه نسبت می دهیم، ولو اینکه همه کتاب را مطالعه نکرده باشیم.