مقبولیت ابو عبد الله جدلى نزد اهل سنت

سخن علماى اهل تسنن در مورد مقبولیت ابو عبد الله جدلى و پذیرش روایات او چه مى باشد؟

ذهبی نوشته: او از رجال ابوداود و ترمذى است و از احمد توثیق او را نقل کرده؛ احادیث وى در صحیح ترمذى و صحیح ابوداود و سایر کتب احادیث اهل تسنن موجود است. ابن سعد در طبقات وى را نام برده و گفته: وى شیعه اى سرسخت بود.

مقبولیت تلید بن سلیمان نزد اهل سنت

سخن علماى اهل تسنن در مورد مقبولیت تلید بن سلیمان و پذیرش روایات او چه مى باشد؟

ابوداود گفته: احمد و ابن نمیر به احادیثش استدلال کرده اند. احمد گفته: ما در عمل به احادیث تلید ایرادى نمى بینیم. ذهبى کنار نام او رمز ترمذى گذارده و... . وى بنابر صحیح ترمذى از عطاء بن سایب و عبدالملک بن عمیر حدیث نقل کرده است.

اعتبار حدیث ثقلین

آیا حدیث ثقلین معتبر است؟

این حدیث را گروه عظیمى از صحابه - که تعداد آنها را تا 30 نفر هم گفتته اند - بلاواسطه از پیامبر(ص) نقل کرده اند و گروه کثیرى از مفسران و محدثان و مورّخان آن را در کتب خود آورده اند حتی معتبرترین منابع اهل سنّت مانند «صحیح ترمذى»، «نسائى»، «مسند احمد»، «کنزل العمال» و «مستدرک حاکم» این حدیث را از بزرگانی مثل ابوسعید خدرى، ابوذر، زید بن ارقم، زید بن ثابت، ابورافع، جبیر بن مطعم، حذیفه، جابر بن عبدالله و ام سلمه نقل کرده اند. روى هم رفته در تواتر این حدیث نمى توان تردید کرد.

صحت سند حدیث «دوازده خلیفه»

از چه راه هایى مى توان صحت سند حدیث «دوازده خلیفه» را به دست آورد؟

 حدیث دوازده خلیفه را مى توان از چند طریق تصحیح نمود:1 ـ وجود حدیث در صحاح.2 ـ وجود حدیث در کتبى که حول صحاح نوشته شده است.3 ـ تصریح علما بر صحّت حدیث.4 ـ وجود حدیث در کتاب هایى که التزام به نقل حدیث صحیح داده اند. 5ـ تصحیح احادیث بر اساس مباني حديثی. 

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
سامانه پاسخگویی برخط(آنلاین) به سوالات شرعی و اعتقادی مقلدان حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
تارنمای پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی
انتشارات امام علی علیه السلام
موسسه دارالإعلام لمدرسة اهل البیت (علیهم السلام)
خبرگزاری دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

عن ابى عبد الله قال:

من اراد الله به الخير قذف فى قلبه حب الحسين (عليه السلام) وزيارته و من اراد الله به السوء قذف فى قلبه بغض الحسين (عليه السلام) و بغض زيارته.

وسائل الشيعه، ج 10 ص 388