دیدگاه فقه شیعه در مورد «زکات»

از منظر فقه شیعه «زکات» بر چه چیزهایی تعلق می گیرد و در چه اموری صرف می شود؟

«زكات» از نظر شيعه پس از نماز از همه عبادات مهمتر است؛ بلكه در بعضى اخبار ائمه اهل بيت(ع) اين مضمون وارد شده: «مَن لَا زَكَوةَ لَهُ لَا صَلَوةَ لَهُ»؛ (كسى كه زكات نمى دهد نمازش قبول نيست!). شيعه ـ مانند ساير مسلمانان ـ زكات را در «نُه چيز» واجب مى داند: چهارپايان سه گانه (گوسفند، گاو و شتر)، غلات چهارگانه (گندم، جو، خرما و كشمش) و «طلا و نقره» مسكوك. واجب شدن زكات در اين مواردِ نُه گانه، شرايط و حد نصاب معينى دارد كه در كتاب هاى مربوطه توضيح آن داده شده است. مصارف زكات از نظر شيعه همان گروه هشت گانه اى هستند كه قرآن مجيد بيان كرده است.

«عقيده انتظار» سبب ركود و عقب ماندگي جوامع اسلامي!

آیا «عقيده انتظار» سبب ركود و عقب ماندگي جوامع اسلامي مي گردد؟

انتظار ظهور منجی نه تنها سبب ركود يا فرار از زير بار مسؤوليّت و تسليم در برابر ظلم نمي‌گردد؛ بلكه آثار بسيار سازنده اى دارد. اینکه در روايات آمده: «كسى كه با حالت انتظار ظهور حكومت حق، از دنيا برود همانند مجاهد فی سبیل الله و شهید همراه پيامبر(ص) و ... است» روشنگر اين واقعيت است كه يك نوع رابطه و تشابه ميان مسئله «انتظار» و جهاد و مبارزه با دشمن، وجود دارد. علاوه بر اینکه در روايات متعددى نيز انتظار چنين حكومتى به عنوان بالاترين عبادت معرفى شده است.

مصارف زکات؟

زکات در چه راه هایى باید مصرف گردد؟

آیه 60 سوره توبه، مصارف زکات را بیان کرده و آن را در هشت مصرف خلاصه مى کند: 1- فقیران. 2- مساکین. 3- عاملان جمع آورى زکات. 4- جلب محبت و تألیف قلوب؛ یعنى کسانى که با تشویق مالى، مى توان محبت آنان را براى پیشبرد اهداف اسلامى جلب نمود. 5- آزاد ساختن بردگان. 6 ـ اداء دین بدهکارانی که بدون جرم و تقصیر، بدهکار شده و از اداى آن عاجزند. 7- در راه خدا؛ منظور، تمام راه هائى است که به گسترش و تقویت آئین الهى منتهى شود.  8 ـ در راه ماندگان.

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
سامانه پاسخگویی برخط(آنلاین) به سوالات شرعی و اعتقادی مقلدان حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
تارنمای پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی
انتشارات امام علی علیه السلام
موسسه دارالإعلام لمدرسة اهل البیت (علیهم السلام)
خبرگزاری دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

قالَ الصّادقُ عليه السّلام :

ما مِنْ عَيْنٍ بَکَتْ لَنا اِلاّ نُعِّمَتْ بَالنَّظَرِ اِلَى الْکَوْثَرِ وَ سُقِيَتْ مِنْهُ.

هيچ چشمى نيست که براى ما بگريد، مگر اينکه برخوردار از نعمتِ نگاه به (کوثر) مى شود و از آن سيرابش مى کنند.

جامع احاديث الشيعه ، ج 12، ص 554