از ويژگي‌هاي شيعيان واقعي در كلام امام صادق(ع) اين است كه بايد اطرافيان او انسان‌هاى صالحى باشند. انتخاب دوست و همنشين در دوره جوانى بسيار مهم است. وقتى با افراد پاكدامن رفيق باشند، همه چيزشان اصلاح مى‌شود. دوستان ناباب براى گمراه كردن انسان مى‌گويند اشكالى نداشته و كار بدى نيست و يا راهى به سوى خداست، اين همان كار شيطان است كه براى گمراه كردن انسان، زشت را زيبا و زيبا را زشت جلوه مى‌دهد. دوست بد ممكن است يك انسان خوب را جهنّمى كند و دوست خوب ممكن است يك انسان بد را به بهشت بفرستد.

احاديث بسيارى از امام سجاد(ع) در منابع اهل سنت آمده است. از جمله این روایات ايشان که می فرمایند: «با شخص فاسق همنشينى نکن، زيرا تو را با يک لقمه و کمتر خواهد فروخت، و با بخيل دوست مباش، زيرا تو را در مالى که شديداً به آن احتياج دارى خوار خواهد نمود» و «همانا قومى خداوند را از ترس عبادت کردند، که آن عبادت بردگان است. و عده اى دیگر او را به جهت رغبت، عبادت کردند که آن عبادت تاجران است. و عده اى دیگر او را به جهت شکر و سپاس عبادت کردند که آن عبادت آزادمردان است» و... .

درباره «صحابه» تعاریف کاملا متفاوتى از سوى علماى اهل سنّت ارائه شده است: بخاری و احمد بن حنبل هر کس از مسلمانان را که پیامبر(ص) را حتی برای لحظه ای دیده باشد، «صحابه» می دانند. بعضى دیگر مثل قاضى ابوبکر مى گوید: «... عرف امّت این واژه را تنها به کسانى اطلاق مى کنند که مدّت قابل ملاحظه اى با آن حضرت مصاحبت داشته اند...». بعضى مانند سعید بن المسیّب گفته است : «صحابى پیامبر(ص) تنها کسانى هستند که حدّاقل یک یا دو سال با آن حضرت بوده و در یک یا دو غزوه با رسول خدا شرکت جسته اند».

پیامبر(ص) فرمودند: «کسى که سوره سبأ را بخواند، در قیامت تمام انبیاء و رسولان رفیق و همنشین او خواهند بود و همگى با او مصافحه مى کنند». امام صادق(ع) فرمود: «کسى که دو سوره اى را که با حمد آغاز مى شود (سوره سبأ و فاطر) در یک شب بخواند، تمام آن شب را در حفظ و حراست الهى خواهد بود و اگر آن دو را در روز بخواند، هیچ مکروهى به او نمى رسد و آن قدر از خیر دنیا و آخرت به او داده مى شود، که هرگز به قلبش خطور نکرده، و ... ». این پاداشها نصیب کسانى مى شود که به این آیات می اندیشند و به آنها عمل می کنند.