امام كاظم(ع) در رواياتي از ولادت حضرت مهدی(عج) خبر داده است؛ از جمله در حديثي می فرمایند: «آن کسی که برپا کننده ی حق است و زمين را از دشمنان خدا پاك مى كند و آن را از عدل و داد پر مى نمايد آن طورى كه از جور پر شده باشد پنجمین نفر از فرزندان من است».

«سید باب» در «احسن القصص» چند سوره درباره جنگ با دشمنان نازل کرده، و پیروان خود را امر به جنگ می نماید. در سوره «قتال» می گوید: «خداوند نوشته است برای شما قتال را در راه این ذکر اعظم (سید باب) به حقّ و روی امر و فوق امر و امر در کتاب بزرگ است... ای حبیب من (قرة العین) تحریص کن مؤمنین را بر قتال... و ای جماعت مؤمن مسخّر کنید بلاد را... و از کفار جزیه نپذیرید». انگیزه او از صدور این احکام همان ادعای مهدویّت و بابیّت بوده و می خواهد علائم غلبه و قتال حضرت قائم(ع) را بر خودش منطبق نماید.

مطابق روایتی که ثقه الاسلام کلینی نقل می کند، فرشتگان بعد از شهادت حضرت سیدالشهداء(ع) در رثای او گریه کردند. خداوند تمثال مبارك حضرت قائم(عج) را به عنوان منتقم امام حسین(ع) به آنها نشان داد.