صله رحم در اسلام به قدری با اهمیت است که خداوند در قرآن می فرماید: «اگر [از این دستورها] روى گردان شوید، جز این انتظار مى رود که در زمین فساد و قطع پیوند خویشاوندى کنید؟!». هم چنین پیامبر(ص) می فرماید: «پیوند با خویشاوندان، شهرها را آباد، و بر عمرها مى افزاید هر چند انجام دهندگان آن از نیکان نباشند»، و در مقابل، زشتى قطع رحم به حدى است که باز حضرت فرمودند: «مبغوض ترین عمل در پیشگاه خداوند پس از شرک، قطع رحم است».
سبب ترديد در رسیدن اسرا به کربلا در اربعین، بُعد مسافت از كوفه به شام (حدود 600 كيلومتر) است؛ به ويژه اگر آنان را در ميان راه و در شام مدت زيادى نگه داشته باشند، که در این صورت حتی ورود آنان در بيستم صفر به مدینه نیز بعيد است چه رسد به کربلا.
در آیات و روایات، «صله رحم» و برقرار ساختن رابطه صحیح با خویشاوندان به عنوان یک وظیفه الهى و انسانى مطرح شده که باید با انگیزه هاى الهى به سراغ آن رفت، ولى بى شک انجام این وظیفه الهى و انسانى برکات فراوانى در زندگی انسان ها دارد. امام صادق(ع) در حدیثى مى فرمایند: «صله رحم و پیوند با خویشاوندان و نیکى با همسایگان، خانه و شهرها را آباد و عمرها را زیاد مى کند». هم چنین امام باقر(ع) مى فرمایند: «صله رحم و نیکى با همسایگان، سرمایه ها را فزونى مى بخشد».
قال الصّادق عليه السّلام :
اَللّهم ... وَ ارْحَمْ تِلْکَ الاَعْيُنَ الَّتى جَرَتْ دُمُوعُها رَحْمَةً لَنا وَ ارْحَمْ تِلْکَ الْقُلُوبَ الَّتى جَزَعَتْ وَ احْتَرَقَتْ لَنا وَ ارْحَمِ الّصَرْخَةَ الّتى کانَتْ لَنا.
بحارالانوار، ج 98، ص 8