انتظار ظهور منجى داراي سه عنصر اساسي است: ايمان راسخ به حتمى بودن ظهور منجى، آمادگى دائمى منتظر و فراهم كردن زمينه هاي اجتماعي و فردي براي ظهور منجي كه با نبود هر يك، انتظار محقّق نخواهد شد.

امرى که به ابراهیم(ع) درباره ذبح فرزندش شد، یک امر امتحانى بود. مى دانیم در اوامر امتحانى، اراده جدى به اصل عمل تعلق نگرفته، بلکه هدف آن است که روشن شود شخص مورد آزمایش، تا چه اندازه آمادگى اطاعت فرمان دارد و این در جائى است که شخص مورد آزمایش، از اسرار پشت پرده آگاه نیست. به این ترتیب، در اینجا نسخی واقع نشده است که در صحت آن قبل از عمل بحث و گفتگو شود.

«رابطوا» از «رِباط و مرابطه»، معنى وسيعى دارد که هر گونه آمادگى و مراقبت براى دفاع از خود و جامعه اسلامى در برابر حملات غافلگيرانه شياطين جن و انس و هواي نفس را شامل مى شود. لذاست که در روایات به مراقبت از مرز ها و مراقبت بر نمازها تفسير شده، کما اينکه به علماء و دانشمندان نيز«مرابط» گفته شده چراکه آنها نگهبانان عقائد و فرهنگ اسلام اند.

انتظار سبب اصلاح فرد منتظَر می شود؛ زیرا از طرفی درک این مساله که مصلح جهانی بساط ستم و فساد را برمی چیند موجب پیراستگی فرد از آن ناپاکی ها می گردد و از طرف دیگر آرزوی قرار گرفتن در صف یاوران این حرکت وسیع اصلاح طلبانه با آن ابعاد جهانی اش، موجب می شود انسان حداکثر تلاش خود را برای بالا بردن سطح اندیشه، آگاهى و آمادگى روحى، برخورداری از شهامت و خودسازی، به کار گیرد.

هدف از حضور پیشوایان الهی در بین مردم، هدایت آنان به کمال مطلوب است و این مهم، زمانی میسر خواهد شد که مردم آمادگی بهره برداری از این هدایت الهی را داشته باشند. در پی فشارهایی که از زمان امام جواد(ع) به بعد بر امامان وارد شد، زمینه مساعد برای بهره مندی از هدایت های ائمه در جامعه وجود نداشت، از این رو و بر اساس حكمت الهى، پيشواى دوازدهم، غيبت اختيار كرد تا آمادگى لازم در جامعه فراهم گردد.