نزول قرآن در محیطی بسته و مملوء از ارزشهای نژادی آن روز عربستان باعث نشد کوچکترین رنگ و بوی نژادی به مضامین این کتاب آسمانی نفوذ کند بلکه برعکس مخاطبان قرآن همه جهانیان هستند و قوانین آن ناظر به همه انسانهاست. قرآن مخاطبان خود را با تعابیری همچون ای فرزندان آدم! ای مردم! ای انسان! ای بندگان من خطاب می کند. قرآن همه امتیازات و وابستگی های نژادی را نادیده می گیرد و با اعلام برادری همه مسلمانان، بهترین آنها را باتقواترین شان می داند.
یکی از اعتقادات نژاد پرستانه یهودیان که قرآن هم بر آن تاکید دارد این است که می گویند: آتش دوزخ تنها چند روزی به ما خواهد رسید. این امتیازطلبی با هیچ منطقی سازگار نیست؛ قرآن با یک بیان منطقى، این پندار غلط را ابطال مى کند و مى گوید: این گفتار شما از دو حال خارج نیست: یا باید عهد و پیمان خاصى از خدا در این زمینه گرفته باشید ـ که نگرفته اید ـ و یا دروغ و تهمت به خدا مى بندید.
قالَ الصّادقُ عليه السّلام :
نَفَسُ الْمَهْمُومِ لِظُلْمِنا تَسْبيحٌ وَ هَمُّهُ لَنا عِبادَةٌ وَ کِتْمانُ سِرّنا جِهادٌ فى سَبيلِ اللّهِ
نَفَس کسى که بخاطر مظلوميّت ما اندوهگين شود، تسبيح است و اندوهش براى ما، عبادت است و پوشاندن راز ما جهاد در راه خداست .
امالى شيخ مفيد، ص 338