شأن نزول آیات (53 ـ 54) سوره «احزاب»

شأن نزول آیات (53 ـ 54) سوره «احزاب» چه می باشد؟

برخی رفتار مردم باعث ناراحتی پیامبر می شد مانند: 1- وقتی پیامبر با زینب بنت جحش ازدواج کرد، به مردم ولیمه داد  عده ای بعد از صرف غدا در خانه پیامبر بیهوده ماندند و به  بحث و گفتگو نشستند. 2-  برخی براى عاریت گرفتن اشیائى، نزد بعضى از زنان پیامبر مى آمدند. 3- برخی  مخالفان به بهانه اینکه پیامبر با زنان بیوه ازدواج  می کرد، گفتند: ماهم بعد از پیامبر با همسرانش ازدواج می کنیم آیات فوق نازل شد و نسبت به این امور تذکر داد.

منع پیامبر(ص) از ازدواج مجدّد

چرا خداى متعال، رسول اکرم(صلى الله علیه وآله) را از ازدواج مجدد محروم کرد؟

پیامبر(ص) از ناحیه قبائل مختلف تحت فشار بود که از آنها همسر بگیرد، چرا که برایشان افتخار محسوب می شد، البته پیوند زناشوئى با این قبائل، تا حدى براى پیامبر(ص) و اهداف اجتماعى و سیاسى او مشکل گشا بود، ولى طبیعى است اگر از حد بگذرد، مشکل آفرین مى شود؛ آنها گاهی بخاطر اینکه همسران او غالبا بیوه بودند زنان جوان و زیبا به او پیشنهاد می دادند که این نیز به صلاح نبود؛ لذا خداوند در آیه 52 سوره احزاب، جلو این کار را گرفت و پیامبر را از این مسئله آسوده خاطر کرد.

فلسفه تعدّد زوجات پيامبر اسلام (ص)

چرا پيامبر(ص) اسلام با زنان متعدّدي ازدواج كرد؟

ازدواج های پیامبر(ص) هرگز جنبه جنسی نداشته است؛ زیرا غالبا در سن پیری حضرت بوده و تا 53 سالگی، جز خدیجه همسری نداشتند و جز عایشه -که ازدواج با او هم جنبه سیاسی داشته- بقیه همسرانش بیوه بودند. بلکه این ازدواج ها، بر اساس ویژگی ها و شرایط قبیله ای آن زمان، در بسیارى از موارد جنبه سیاسى داشته؛ و گاهی براى کاستن از عداوت، یا جلب محبت اشخاص و یا اقوام متعصب بوده و یا براى شکستن سنت های جاهلى انجام شده است.

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
سامانه پاسخگویی برخط(آنلاین) به سوالات شرعی و اعتقادی مقلدان حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
تارنمای پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی
انتشارات امام علی علیه السلام
موسسه دارالإعلام لمدرسة اهل البیت (علیهم السلام)
خبرگزاری دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

قال علي (عليه السلام):

اَلْحَاجُّ وَالْمُعْتَمِرُ وَفْدُ اللَّهِ، وَ حَقٌّ عَلَى اللَّهِ أَنْ يُکْرِمَ وَفْدَهُ وَ يَحْبُوَهُ بِالْمَغْفِرَةِ.

حج گزار و عمره گزار، واردشدگان بر خداوند مى باشند و بر خدا است که وارد شده بر خود را گرامى داشته، او را مشمول مغفرت و آمرزش خويش قرار دهد.

وسائل الشيعه: 4/116