ویژگي هاي قرائت «حفص» از «عاصم»

قرائت «حفص» از «عاصم» چه ویژگي ها و خصوصیاتی دارد که آن را از قرائت های دیگر ممتاز ساخته است؟

قرائت «حفص» از «عاصم»، یگانه قرائتی است كه داراى سندى صحيح بوده و با پشتوانه جمهور مسلمين اِستحكام يافته است. اين قرائت در طىّ قرون پى در پى تا امروز همواره ميان مسلمانان متداول بوده، زیرا: 1. حفص و استاد او عاصم شديدا به آنچه كه با قرائت عامّه و روايت صحيح و متواتر ميان مسلمانان موافق بود، پایبند بودند. 2. عاصم در بين قُرّاء، ضابطى بى نهايت استوار و در اخذ قرآن از ديگران بسيار محتاط بود، لذا قرائت را تنها از استاد خود «ابو عبدالرحمان سلمى» اخذ می کرد؛ چرا که وی نیز آن را از امام علي(ع) فرا گرفته بود، لذا هيچ گاه با استاد خود مخالفت نورزيد، و... .

معنای واژه «سمع»

منظور از واژه «سمع» چیست؟

«سَمْع»، در اصل به معنى قوّه شنوائى است و گاه به خود «گوش» هم گفته مى شود. اين واژه گاه به معانى: گوش فرا دادن، اجابت دعوت، قبول و تجسّس نيز آمده است؛ و هنگامى كه در مورد خداوند به كار رود به معنى علم و آگاهى او به مسموعات است. جمعش «اسماع» است ولى در قرآن مجيد هرگز اين واژه به كار نرفته است؛ شايد به اين دليل كه خود «سمع» در معنى جمعى نيز استعمال مى شود.

مقاصد شوم در «ارتباط با ارواح»

آیا ارتباط با ارواح حقیقت دارد؟

وجود روح قابل انکار نیست، زیرا دلائل فلسفى و حسّى و تجربى که براى اثبات وجود روح اقامه شده، بسیار است. از طرف دیگر نمی توان امکان ارتباط با ارواح را از طریق صحیح علمى براى افرادی که در این راه حقیقتاً زحمت کشیده اند، انکار نمود. سخن در این جاست که تنزّل دادن مسئله اى به این مهمّى تا آنجا که هر کس براى سرگرمى و تفریح، میزگرد چرخانى درست کرده، کنار آن، گل بگویند و گل بشنوند، با هیچ منطقى نمى سازد و هیچ عقلى آن را باور نمى کند.

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
سامانه پاسخگویی برخط(آنلاین) به سوالات شرعی و اعتقادی مقلدان حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
تارنمای پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی
انتشارات امام علی علیه السلام
موسسه دارالإعلام لمدرسة اهل البیت (علیهم السلام)
خبرگزاری دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

قالَ الباقر عليه السّلام :

بَلا فى اِثْنَيْنِ مِنْ اَصْحابِهِ قالَ: فَلمّا مَرَّبِها تَرَقْرَقَتْ عَيْناهُ لِلْبُکاءِ ثُمَّ قالَ: هذا مَناخُ رِکابِهِمْ وَ هذا مُلْقى رِحالِهِمْ وَهيهُنا تُهْراقُ دِماؤُهُمْ، طوبى لَکِ مِنْ تُرْبَةٍ عَلَيْکِ تُهْراقُ دِماءُ الاحِبَّةِ.

بحارالانوار، ج 44، ص 258