ظاهر اين است كه «ثمر» در اصل مفهوم محدودى داشته كه همان ميوه ‌اى است كه از درخت به دست مى‌ آيد، ولى در ادامه اين مفهوم گسترش پيدا كرده و به صورت كنائى بر حاصل و مولود هر شىء اطلاق شده است، تا آنجا كه گفته مى‌ شود ثمره و ميوه اين مكتب يا اين تعليمات چنين و چنان بوده است.

صدرالدين محمد بن ابراهيم شيرازى معروف به «ملاصدرا» در سال 979 ق در شيراز متولد شد و در سال 1050 در بصره وفات يافت. تحصيلات ابتدايى اش را در شيراز و تكميل معلوماتش را در اصفهان نزد شيخ بهايى و ميرداماد به پايان برد و سپس مدتی در كهك به تصفيه نفس و تاليف پرداخته، بعد از آن تا پايان عمر در شیراز به تدريس پرداخت. از وی حدود 50 كتاب و رساله و ... به جا مانده که بزرگ ترين كتاب او «اسفار» است.

اگر مى گوییم حضرت امیر(ع) اولین کسى است که اسلام آورده به جهت مماشات با اهل سنت است؛ زیرا او چه وقتى کفر و شرک ورزیده تا بخواهد اسلام و ایمان بیاورد؟! او کسى است که با اسلام و توحید متولد و در خانه خدا زاییده شد. چشم خود را بر پیامبر(ص) باز کرد و در دامان او پرورش یافت. بنابر این اسلام و ایمان آن حضرت به معناى تجدید عهد او با پیامبر(ص) و ابلاغ علنى آن عقیده اى بود که از کودکى در دل داشت و بر آن عمل مى کرد.

در روایات به «فطرت و وجدان» به عنوان منبع شناخت اشارات فراوانی شده است. برای مثال پیامبر(ص) می فرماید: «هر نوزادى بر فطرت توحيد و اسلام متولّد مى شود تا این که در آینده سرنوشتش تغییر یابد». امام صادق(ع) منظور از فطرت را در سوره «روم» توحید و اسلام می داند. امام باقر(ع) نیز می فرماید: «خداوند مردم را با معرفت به خودش آفريد».