از آنجا كه مسأله مديريّت بسيار پيچيده و ظريف است، طبعاً آفات آن نيز بسيار زياد است. برخي از اين آفات عبارتند از: تبعيض بى دليل در ميان افراد، سپردن كارها به دست افراد نامناسب، میدان دادن به افراد متملّق، حبّ ثناء و مدح، جاه طلبى، حرص، بخل، حسادت، اعتنا به شايعات، اسراف، از دست دادن فرصتها به خاطر ترس، چسبيدن به نقاط ضعف، استبداد به رأى، عصبانيّت و خشونت، بدزباني و عدم اعتماد به همكاران و ... .

گناهان مربوط به زبان و آثار مخرّبى كه در فرد و جامعه دارد بسيار زياد مى باشد، از جمله: 1- جدال و مراء. 2ـ خصومت و نزاع و لجاج در كلام. 3- بد زبانى و دشنام. 4- استهزاى ديگران. 5- فاش كردن اسرار مردم. 6- دروغ. 7- غیبت. 8- تهمت. 9- شهادت به باطل. 10- ايذاء ديگران با گفتار. 11- تبليغ باطل و تشويق بر گناه و امر به منكر و نهى از معروف. 12- سخن چينى. 13- كفران و ناسپاسى با زبان. 14- نشر شايعات بى اساس و اكاذيب و اشاعه فحشاء. 15- غنا. و موارد بسیار دیگر.

بنی اسرائیل به حضرت موسی(ع) آزارهایی رساندند از جمله: توطئه برای بدنام کردن ایشان و تهمت هایی مانند قتل حضرت هارون(ع)، سحر، جنون، عیوب جسمانی و یا بهانه جویی و سرپیچی از دستورات ایشان و آزارهای دیگر که شبیه آزار بعضی از مردم نسبت به پیامبراسلام(ص) بود.

آیات و روایات بسیاری آدمی را در همه عرصه های اعتقادى، گفتار، شهادت، قضاوت و... از و تصمیم گیری بر پایه گمان برحذر داشته و او را به پیروی از «علم» و «یقین» توصیه می کنند. از این رو خداوند می فرماید: «از آنچه به آن علم ندارى پیروى مکن». اعتماد به گمان و اخبار غیرموثق نتایج زیان باری در پی دارد از جمله: پایمال شدن حقوق، به خطر افتادن آبروی مومنین، عادت مردم به زودباوری و از بین رفتن روحیه تحقیق و پژوهش، از بین رفتن استقلال فکری و زمینه سازی برای پذیرش تبلیغات سوء، قضاوت های و تصمیمات عجولانه.