عادات، امور متغیّر و ناپایدارى هستند که داراى اسبابى مانند: اوضاع اقتصادى، وضع جغرافیایى و... مى باشند. این عوامل نه تنها در همه جا یکسان نیستند، بلکه گاهى اختلافات بسیار مهمّى در آنها دیده مى شود. امّا امور فطرى که از سرچشمه پایدار و تغییرناپذیر الهامات روحى و فطرى سر چشمه می گیرد، گذشت زمان و اختلاف ملل، تغییرات اندکی در آن ایجاد می کند. گاهی مسائلى از قبیل محیط، تربیت و تبلیغات فاسد سبب کم رنگ شدن و یا از بین رفتن فطرت می شود، لکن با تغییر عوامل ذکر شده، فطرت اثربخش خواهد بود.

هر انسانی بر مبنی فطرت، خود و جهان هستی را نیازمند خالقی نیرومند و جاودانه می بیند. ندای فطرت، ندایی پاک و سرشار از مهر و محبت است که با استحکام و منطق، فرمان اعتقاد به خدا را صادر می کند. البته شدّت و ضعف تأثیر فطرت، بستگی به شرایط محیط، تربیت و تبلیغات دارد. به عنوان مثال؛ اشخاص در هنگام قدرت هیچ توجهی به خدا ندارند اما در تنگنای شکست و ناتوانی با رغبت به این مبدء مقدس توجه می کنند.

در ظاهر بین آیات و روایات، در مورد «اکثریت» تعارض است اما وقتی به آیات و روایات در «مدح اکثریت» توجه می کنیم می بینیم معیار آن، اکثریت آگاه و همسو با قرآن و سنت بوده و آیاتی که «ذم اکثریت» کرده، مقصود اکثریت ناآگاه است که به دین اهمیت نمی دهند و امروزه بسیاری از انحرافات و بدبختی ها بخاطر رعایت نکردن همین نکته است؛ و چه بسا برخی قدرت طلبان و هواپرستان از طریق تبلیغات، توده ناآگاه را به دنبال خود می کشند و به اهداف خود می رسند.