تشرف و لقای امام زمان(عج) در عصر «غیبت کبری» ممکن است؛ زیرا مقتضى رؤيت وجود دارد و از طرف ديگر هيچ مانع و محذور شرعى و عقلى در تشرف به ملاقات حضرت نيست.
حرف مدعى ملاقات به شرط وجود قرائن معتبر پذيرفته مي شود. مثل اينكه درستکار باشد و هيچ گونه دروغ و عمل خلاف شرع و بى عدالتى از او سر نزده باشد. مدعيان راستين ملاقات با حضرت نيز چون شواهد و قرائن را مشاهده كرده و معجزه و خبرهاى غيبي را شنيده اند، خبر تشرف خود را براى ما نقل كرده اند.
از جمله راه هايي كه باعث تقويت ايمان ما به حضرت مهدى(عج) مي شود مي توان به بررسى ادله عقلى و بررسي آيات و رواياتي كه بر وجود حضرت مهدي(عج) دلالت دارند، مطالعه احوال كسانى كه به محضر مقدس ايشان مشرف شده اند و قرائت دعاهايى كه در آنها خطاب به حضرت شده و با او نجوا دارند اشاره كرد.
قالَ الرّضا عليه السّلام :
فَعَلى مِثْلِ الْحُسَينِ فَلْيَبْکِ الْباکُونَ فَاِنَّ البُکاءَ عَلَيهِ يَحُطُّ الذُّنُوبَ الْعِظامَ.
گريه کنندگان بايد بر کسى همچون حسين عليه السّلام گريه کنند، چرا که گريستن براى او، گناهان بزرگ را فرو مى ريزد.
بحارالانوار، ج 44، ص 284