از الطاف وجود امام غایب مي توان به حراست از دين خداوند در سطح كلى؛ تربيت نفوس مستعد؛ بقاي مذهب و بهترين الگو برای پیشرفت بشر اشاره كرد.

«دعا» نقش بسيار مؤثرى در تربيت نفوس انسانى و سوق آنها به مراتب كمال دارد. دعا كننده وصول به مقاصد شخصى خود را از خدا طلب مي كند و خداوند تربيت و پرورش روحانى او را از طريق دعا مى خواهد. «دعا» از يك سو انسان را به سراغ «معرفة اللّه» مى فرستد تا از طريق توسّل به اسماء و صفات حُسنايش، بر سر سفره رحمتش بنشيند و از سوى ديگر دعا كننده را به سراغ تحصيل شرايط اجابت دعا مى فرستد و از سوى سوم «دعا» انسان را به تلاش در جهت برطرف ساختن موانع استجابت وا مى دارد.

رابطه بسيار نزديكى ميان اعتقاد به آزادى اراده انسان و «مسائل اخلاقى» وجود دارد؛ بهین خاطر اديان الهى كه عهده دار تربيت نفوس و تهذيب اخلاق اند؛ سرسخت ترين مدافع آزادى بشرند.
در قرآن آياتى كه آزادى اراده انسان را تثبيت نموده و جبر را نفى مى كند بالغ بر صدها آيه مى شود.
اعتقاد به جبر و سلب آزادى انسان مى تواند عامل هرگونه بى بندوبارى اخلاقى باشد. به همین دلیل پيامبران الهى، و پيامبر اسلام(ص) قبل از هر چيز آزادى اراده انسان را تثبيت مى كردند.

از جمله درسهایی که از آن دو معلّم بزرگ اخلاق می توان فرا گرفت این است که: 1- پيدا كردن رهبرى آگاه و فرزانه، و بهره گيرى از علم و اخلاق او اهمّيّت بسیاری دارد. 2 ـ در كارها نبايد عجله كرد، چرا كه بسيارى از امور، نياز به فرصت مناسب دارد. 3 ـ حوادثى كه در اطراف ما رخ مى دهد ممكن است چهره اى در ظاهر و چهره اى در باطن داشته باشند؛ هرگز نبايد عجولانه قضاوت نمود. 4 ـ شكستن پيمانهاى معنوى بطور مكرّر، ممكن است انسان را براى هميشه از فوائد و بركاتى محروم سازد! و... .

در کتب فقهی در آداب نماز باران آمده: «مردم پس از سه روز روزه، در روز سوم بيرون شهر رفته و دو ركعت نماز مانند نماز عید فطر می خوانند که در 9 قنوت دعاهايى در طلب باران می خوانند. پس از نماز عباى خود را پشت و رو کرده و رو به قبله صد بار تكبير مى گويد. سپس صد بار «سبحان الله» به سمت راست و صد بار «لا إله إلاّ الله» به سمت چپ مى گويد، سپس رو به مردم صد بار حمد خدا را مى گويد و مردم هم چنين مى كنند، آن گاه امام به اتفاق مردم دعا مى كند و آنان نیز آمين مى گويند».