این کتاب که نام اصلى آن «التمهید لما فى الموطّا من المعانى و الاسانید» است توسط ابوعمر یوسف بن عبد الله بن محمد عبد البرّ معروف به «ابن عبد البر» (368ـ463ق) نوشته شده است. او این کتاب را براى نقد و بررسى احادیث و سندهاى کتاب موطا مالک در بیست مجلد نوشته است که بنابر نظر عده اى از محققان اهل سنت هیچ کتابى مثل آن در این زمینه تالیف نشده است. مذهب وى حنبلى بود ولى گرایش هایى به فقه مالکى و شافعى نیز داشت، به ظاهر از علماى متعصب اهل سنت بود اما بااین حال، مطالبى به نفع تاریخ، رجال، حدیث، و عقاید شیعه نیز در لابلاى مطالب کتاب هایش آورده است.

مالک بن انس در سال ۹۳ هـ.ق در روستایی در شمال مدینه متولد شد. وی از محضر اساتیدی همچون: امام صادق(ع)، ربیعة بن ابى عبد الله و... استفاده نمود و از شاگردان وى شافعى، عبد الرحمن بن قاسم و... را می توان نام برد و صاحب تألیفاتی همچون  الموطأ، تفسیر غریب القرآن و... می باشد. وی در کتاب الموطأ از حضرت علی(ع) هیچ روایتی نقل نکرده است. مالک بخشى از عمرش را در دولت اموى و بخشى از آن را در دولت عباسى گذراند و در سال ۱۷۹ هجرى در مدینه وفات یافت و در بقیع دفن شد.