از دیدگاه اسلام سجده مهمترین عبادت برای خداوند است، و بر اساس روایات، انسان در سجده از هر حال دیگر به خدا نزدیکتر است، از این رو معصومین(ع) سجده هاى طولانى داشتند. زیرا از بارزترین نشانه هاى عبودیّت و خضوع در پیشگاه پروردگار است. از این رو هیچ کار انسان براى شیطان ناراحت کننده تر از سجده نیست، هم چنین پیامبر(ص) به یکى از یاران خود فرمود: «اگر مى خواهى در قیامت با من محشور شوى براى خداوند قهّار سجده هاى طولانى بجا آور».

هنگامى که از طریق فرشته بر پیامبر(ص) وحى نازل مى شد، حال پیامبر عادى بود؛ امّا هنگامى که ارتباط مستقیم و بدون واسطه برقرار مى گشت، پیامبر(ص) سنگینى فوق العاده اى احساس مى کرد؛ تا آن جا که گاه مدهوش مى شد.

برای آن پنچ تفسیربیان شده: 1- حالاتی که انسان در طریق پر رنج و مشقت خود از دنیا تا آخرت به سوى خداوند پیدا مى کند.2- حالاتى که انسان از هنگام نطفه تا موقع مرگ مى پیماید. 3- حالاتی که انسان در زندگى دنیا از سلامت و بیمارى و اندوه و...  مى پیماید. 4- شدائد مختلفى که انسان در روز قیامت با آن رو به رو مى شود. 5- حالاتى که در اقوام پیشین واقع شده، مثل انکارهاى مخالفان و... .

چهار راه و معیار، براى شناخت پیامبران راستین از مدّعیان دروغین وجود دارد: 1- اعجاز. 2- مطالعه محتواى دعوت آنها. 3- ملاحظه قرائن مختلف، پیرامون مدّعى نبوّت و سوابق و حالات و محیط او و کسانى که به وى ایمان آورده اند و وسائلى که براى نشر دعوت خود از آنها استفاده کرده و ... . 4- شناسایى از طریق اخبار و معرّفى پیامبران گذشته.