کتاب «سنن ترمذی» (الجامع الکبیر) یکى از صحاح سته و مهم ترین منابع حدیثى اهل سنت در زمینه تاریخ صدر اسلام، فقه، اخلاق، تفسیرقرآن و عقاید است، و توسط ابوعیسى محمد بن عیسى بن سوره ترمذى (209 - 279 ق) تالیف شده است. سنن ترمذى از منابع و مستندات مهم محدثان و مورخانِ پس از ترمذى به شمار مى رود به طوریکه ابن اثیر و ابن حجر عسقلانى از آن استفاده فراوانى کرده اند. اهمیت این کتاب در نزد عموم علماى اهل سنت فراوان است و حتى برخى از آنان کتاب ترمذى را نورانى تر از صحیح بخارى و صحیح مسلم مى دانند؛ چرا که ترمذى احادیث کتابش را شرح و مشکلات عبارات آنها را برطرف ساخته است و همه مردم مى توانند از آن بهره ببرند.

محمد بن عیسى بن سوره بن موسى السلمى البوغى ابوعیسى ترمذى (209 ـ 279)، یکى از مهمترین ائمه علماى اهل سنت در حدیث به شمار مى رود که نویسنده کتاب «جامع کبیر» معروف به «سنن ترمذى» است. او در ترمذ (شهرى در نزدیکى رود جیحون) به دنیا آمد و در همان‌جا رشد یافت. و سپس به شهرهاى مختلفى از مناطق حجاز، عراق، و خراسان مسافرت کرد تا بهره علمی خود را بیفزاید. او از لحاظ قدرت و توانایى در حفظ حدیث در میان اهل حدیث ضرب المثل بود و در پایان عمر خود نابینا گشت.

حدیث ثقلین که در موضوع ولایت و امامت بی نظیر است، از نظر دلالت بسیار قوى و از نظر سند روایت متواترى است که در منابع شیعه و سنی به صورت گسترده مطرح شده است. این روایت در«صحیح مسلم»، «سنن ترمذى»‏ و «مستدرک الصّحیحین»‏ آمده است.