به اعتقاد «احمد كاتب» عده اي از شيعيان قائل به توقف و انقطاع امامت شدند؛ اما در جواب بايد گفت: به شهادت كتب تاريخ و ملل و نحل، اكثر جامعه شيعى آن زمان معتقد به ولادت امام زمان(عج) بودند و گروهي هم كه به فرقه هاي مختلف تقسيم شدند با ارشادات علما به مذهب حقّه بازگشتند. از طرف ديگر مجرد اختلاف، دليل بر بطلان يك عقيده نيست؛ چراكه در بسياري از امور مانند اصل امامت و خلافت و نبوت نيز اختلاف هايي وجود دارد كه نمي تواند دليلي بر بطلان همه آنها باشد.

تلاوت قرآن یک سری آداب باطني دارد؛ مثلا: كسي كه قرآن مي خواند، بايد خاضع باشد و قلب او رقيق گردد، و لباس حزن و ترس در درونش بپوشد و قاري در وعده ها و موعظه ها توقف كند و در مثالها و مواعظ آن تفكّر كند. به فرموده امام صادق(ع) قرآن با حُزن نازل شده پس بايستي آن را با حزن قرائت كرد و ...

در خصوص صفات خداوند، بین علما و متکلمان سه نظریه وجود دارد: 1- نظریه تأویل؛ که مبتنی بر تنزیه خداوند است، که مطابق عقیده اهل بیت(ع)، بسیاری از فلاسفه و بسیاری از علماى اهل سنّت، از جمله: معتزله و ماتریدیه است. 2- نظریه تفویض و توقف؛ که نظر جماعتى دیگر از علماى اهل سنّت مانند: مالک بن انس و سفیان بن عیینه است. 3- نظریه حمل به ظاهر؛ قول کسانى است که تأویل صفات و هم چنین تفویض و توقف آن را حرام مى شمارند، و معتقدند که تمام صفات را بر ظاهرشان باید حمل نمود.