«ابوعبيد» در كتاب «الأموال» كه مورد اعتماد فقهاى اهل سنّت است، مى نويسد: «عبدالرّحمن بن عوف» مى گويد: «در بيمارى ابوبكر براى عيادتش به خانه او رفتم، او گفت: اى كاش سه چيز را كه انجام داده ام، انجام نمى دادم». ولی پشیمانی ابوبکر از حمله به خانه دختر پیامبر(ص) را نقل نمی کند و می گوید مایل به گفتن آن نیستم. اگرچه محققان در پاورقی این کتاب مى گويند: «جمله هاى حذف شده در كتاب ميزان الاعتدال بيان گرديده است [کاش به خانه فاطمه حمله نمی کردم]». افزون بر آنکه طبرانى، ابن عبد ربه و ... آن را آورده اند.

حضرت زهرا(س)  به هنگام عیادت زنان مدینه، خطبه اى جانسوز را در بستر بیمارى بیان کرد. این خطبه رنجنامه و حکایت از دل پر درد آن حضرت دارد. محور تمام سخنان حضرت، مسأله غصب خلافت، مظلومیت على(ع) و آینده شوم امت اسلامى به سبب این انحراف بزرگ است، و این بهترین نشانه عظمت، فداکارى و ایثار آن بانوى زنان جهان است.

جابر بن عبداللّه انصارى مى گوید: به پیامبر(ص) عرض کردم وارث من فقط خواهران منند، میراث آنها چگونه است، این آیه نازل شد و میراث آنها را روشن ساخت.