اولا: این پاداش برای کسانی است که در هر زمانی تکالیف الهیشان را مثل جهاد یا حج واجب بجا آورند و تقوا پیشه می کنند. ثانیا: زیارتی پاداش دارد که از روی شناخت باشد و صرف خواندن زیارت پاداش ندارد. ثانیا: این ادعیه و زیارات دانشگاه های معارف هستند؛ بنابراین اهمیت دادن به آنها موجب زنده نگه داشتن فرهنگ جهاد، شهادت، حج و دین و شریعت خواهد بود و کسی که به مستحبات و مفاهیمی که در ادعیه و زیارات آمده توجه کند قطعا به واجبات خود نیز بها خواهد داد. لذا این زیارات ارزش خود را از معارف و ترویج واجبات می گیرند.

علی(ع) در خطبه 24 نهج البلاغه یک برنامه چهار ماده اى را براى سعادت انسان ها توصیه می فرماید. نخست به تقوا و پرهیزکارى سفارش مى کند. و با جمله«وَ فِرُّوا اِلَى اللهِ مِنَ اللهِ»، به مسأله توحید افعالى اشاره می کند. چرا که تمام مشکلات انسان، از ناحیه اَعمال او و آثارى است که خدا براى آن اَعمال قرار داده است. سپس مى فرماید: از همان راهى که خداوند، براى شما معیّن کرده است بروید«وَ امْضُوا فِى الَّذى نَهَجَهُ لَکُمْ». و در آخر: به وظایفى که براى شما مقرّر داشته، قیام کنید«وَ قُومُوا عَصَبَهُ بِکُمْ».

آدم(ع) طبق بیان قرآن، مقام والائى از نظر معرفت و تقوا داشت و مسجود ملائکه بزرگ خدا گردید؛ لذا با این امتیازات مسلماً گناه نمى کند، به علاوه مى دانیم او پیامبر بود و هر پیامبرى معصوم است. بنابراین، آنچه در آیات قرآن ذکر شده، که نسبت عصیان به حضرت آدم داده شده، همگى به معنى«عصیان نسبى» و«ترک اولى» است، نه گناه مطلق؛ یعنی از انسانهای والا مقام انتظار بیشتری می رود. برخی نهی از شجره ممنوعه را نهی ارشادی دانسته اند ولی اگر نهی از ترک اولی باشد نیز مانعی ندارد.

آدم(ع) با زندگى در زمین و سختی های آن هیچ گونه آشنائى نداشت؛ لذا لازم بود مدتی در بهشت ـ که یکى از باغ هاى سرسبز و پرنعمت این جهان بود ـ ساکن شود و نیز بداند هر چند او آزاد آفریده شده، اما این آزادى، مطلق نیست که هر چه خواست انجام دهد و نیز لازم بود بداند که اگر خطا و لغزشى دامن گیرش شود درهاى سعادت براى همیشه به روى او بسته نمى شود؛ لذا در عین این که براى خلافت زمین آفریده شده بود، مدتى در بهشت درنگ مى کند و دستورهائى که به او داده مى شود جنبه تمرین و آموزش داشته است.

تکامل انسان چیزی نیست که بتوان آن را به اجبار به او داد، همانطور که اگر از کسی به زور برای ساخت بیمارستان پول بگیریم اثر تکامل روحی ندارد؛ لذا خدا ما را آفریده و تکالیف و برنامه های تربیتی را به وسیله پیامبران مشخص کرده تا ما با اختیار خویش راه تکامل را بپیمائیم.