«كسروى» معجزات پيامبران را انكار كرده مى گويد: «دستگاه خدا بازيچه نيست كه هر كسى براى هنرنمايى هاى خود در آن دستى برد، و آن را ديگر گرداند». در پاسخ بايد گفت: او گمان كرده پيامبران مانند فالگيران كه شب و روزِ خود را در اختيار مردم گذارده تا هر كس از گرد راه رسيد و هوس معجزه عجيب و غريبى كرد، پرده جالبى براى او نمايش دهند؛ نه تنها چنين چيزى نبوده حتى خود پيامبران اختيار معجزات را نداشتند و براى انجام يك معجزه، منتظر فرمان الهى بودند.

بعضى از نويسندگان اسلامى که تحت تأثير منطق مادّیون قرار گرفته اند، بى ميل نيستند كه با مادّى ها در موضوع انكار معجزات هم صدا شوند و از آيات قرآن مجيد نيز شاهدى براى مقصود خود بياورند! آنها مى گويند: «هنگامى كه مشركان عرب از پيامبر اسلام(ص) تقاضاى معجزات گوناگونى كردند، آن حضرت سريعاً به عجز خود اعتراف نمود و دست ردّ به سينه آنها گذارد ...»! در پاسخ بايد گفت: اولاً: بسيارى از خواسته هاى مخالفان پيامبر(ص)، منطبق با شرائط معجزه نبوده است. ثانياً: از آيات قرآن به خوبى بر مى آيد كه مخالفان پيامبر(ص)، مردمى لجوج، معاند و بى منطق بوده اند و حتى با ديدن معجزات آشكار باز هم حاضر نبودند در برابر حقيقت تسليم شوند.

پیام هایى را که مدّعى هستند به وسیله میزگرد از ارواح دریافت مى دارند به هیچ وجه قابل اعتماد نیست و ارزش علمى ندارد. زیرا این پیام ها یک عیب اصولى دارد و آن این که: یا از کلّیّاتى است که در زندگى هرکس مصداق هایى براى آن وجود دارد، و یا مربوط به مسائلى است که راهى به سوى اثبات و نفى آنها وجود ندارد.

روايات فراوان داريم كه «سعد» و «نحس» «ايام» را با بعضى از حوادث مطلوب يا نامطلوب پيوند مى‌دهند. با اين وجود نبايد براى روزها تأثير مستقلى قائل شد و يا به شايعات ميان مردم، سخن منجمان و گفته فالگيران اعتنا كرد و از لطف خداوند خود را بى نياز دانست؛ وانگهى نبايد حوادثى را كه غالباً جنبه كفاره اعمال نادرست انسان است به تأثير ايام ارتباط داد و خود را تبرئه كرد. البته اگر چيزى در حديث معتبر ثابت شد بايد آن را پذيرفت و با صدقه و دعا و استمداد از لطف خداوند و قرائت بعضى از آيات قرآن و توكل بر ذات پاك او، به سراغ انجام كارها رفت.