حضرت ابراهیم(ع)، بنیانگذار توحید

حضرت ابراهیم(علیه السلام) چگونه بنیانگذار توحید بود؟

درست است که قبل از ابراهیم(ع)، انبیاى بزرگی چون نوح(ع) با شرک و بت پرستى مبارزه کردند و جهانیان را به سوى «توحید» دعوت نمودند؛ ولى کسى که به این کلمه استقرار بخشید و پرچم آن را همه جا برافراشت ابراهیم بت شکن(ع) بود. ایشان تمام تلاش و کوشش خود را به کار گرفت که کلمه توحید همیشه در جهان باقى و برقرار بماند؛ چنان که در آیه 28 سوره زخرف آمده: «او کلمه توحید را کلمه پاینده اى در نسل هاى بعد از خود قرار داد شاید به سوى خدا بازگردند».

استدلال حضرت ابراهیم(ع) در برابر نمرود

حضرت ابراهیم(علیه السلام) در تبلیغ دین الهى چگونه با نمرود محاجه کرد؟

در آیه 258 سوره بقره، ماجراى گفتگو و محاجّه ابراهیم(ع) قهرمان بت شکن، با جبار زمان خود نمرود آمده است. در ابتدا حضرت ابراهیم(ع) فرمود، مرگ و حیات به دست خداست. نمرود گفت، من هم قدرت بر این کا را دارم و دو زندانی را احضار کرده، یکی را به قتل رساند و دیگری را زنده نگه داشت. حضرت ابراهیم(ع) فرمود، پروردگار من خورشید را از مشرق می آورد، تو اگر می توانی، آن را از مغرب بیاور. در این جا دیگر آن مرد مغرورِ سلطنت و مقام، خاموش، مبهوت و ناتوان گشت و نتوانست در برابر منطق ابراهیم(ع) سخنى بگوید.

حضرت ابراهيم(ع) اسوه مبارزه با شرک

چرا قرآن از حضرت ابراهيم(ع) به عنوان يک اسوه ياد مي کند؟

آيه4 سوره ممتحنه ابراهيم قهرمان بت شكن را به عنوان يك الگو و اسوه، در دفاع از مسأله توحيد و مبارزه قاطع و كوبنده با شرك معرّفى كرده؛ مى فرمايد: «براى شما سرمشق نيكويى در زندگى ابراهيم و كسانى كه با او بودند وجود داشت. آن هنگامى كه به قوم [مشرك] خود گفتند: ما از شما و آنچه غير از خدا مى پرستيد بيزاريم. و ميان ما و شما دشمنى و كينه آشكار شده است. تا آن زمان كه به خداى يگانه ايمان بياوريد». اين تعبيرات گواه روشنى بر سازش ناپذيرى پيروان مكتب توحيد با آلودگان به شرك و بت پرستى است.

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
سامانه پاسخگویی برخط(آنلاین) به سوالات شرعی و اعتقادی مقلدان حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
تارنمای پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی
انتشارات امام علی علیه السلام
موسسه دارالإعلام لمدرسة اهل البیت (علیهم السلام)
خبرگزاری دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

قالَ الصّادقُ عليه السّلام :

ما مِنْ عَيْنٍ بَکَتْ لَنا اِلاّ نُعِّمَتْ بَالنَّظَرِ اِلَى الْکَوْثَرِ وَ سُقِيَتْ مِنْهُ.

هيچ چشمى نيست که براى ما بگريد، مگر اينکه برخوردار از نعمتِ نگاه به (کوثر) مى شود و از آن سيرابش مى کنند.

جامع احاديث الشيعه ، ج 12، ص 554