امام علی(ع) اصول احکام الهی را در طول تاریخ و در همه ملل یکسان دانسته و می فرماید: «آنچه را خدا براى اقوام پيشين پسنديده، براى شما هم پسنديده است و آنچه مورد خشم و نفرت بوده، هم اكنون نيز چنين است». یکی از این موارد شعار عدالت و رفع انواع تبعیض ها در جوامع بشری است. پیامبر(ص) بارها این مطلب را به مسلمانان گوشزد می نماید که: «مردم همگى مانند دندان هاى شانه مساوى هستند، عرب فضيلتى بر عجم ندارد و گندمگون فضيلتى بر سياه پوست ندارد؛ مگر به تقوا».

آيات مختلف قرآن گواه این است كه اسلام يك دین «جهان شمول» است و اختصاص به قوم و گروه خاصی ندارد. شبهه «اختصاص اسلام به اعراب» مبتنی بر «ترجمه و تفسیری دروغین و تحمیلی» است و آیاتی که در این شبهه به آنها تمسّک شده با ترجمه و تفسیر صحیح قابل پاسخ می باشند. ضمن اینکه با توجه به مجموعه آیات قرآن می توان گفت، که جهانى شدن دعوت پيامبر اسلام «تدريجى» و مرحله به مرحله بوده است.

اعجاز ظاهری، یکی از ویژگی های بارز قرآن است. کلمات زیبا و جملات آهنگین آن، بر روح و جان انسان تاثیر می گذارد. در این بین، غیرمسلمانانی که با واژگان عربی هیچگونه آشنایی ندارند، هنگام شنیدن آیات قرآن، آن را متنی ممتاز و معجزه آسا می دانند.

مالک ـ امام مالکى ها ـ نقل مى کند که عمر بن خطّاب غیر عرب را از ارث محروم کرد ، مگر این که در میان عرب متولّد شده باشد .حال آنکه از ضروریّات دین اسلام این است که میان همه مسلمانان چه عرب باشند و چه عجم، و هر کجا که متولّد شده یا ساکن باشند، توارث برقرار است، و نصوص قرآن و سنّت نیز بر همین مطلب دلالت مى کنند؛ و عمومات قرآن تخصیص نخورده اند. لذا نه از شرائط ارث، عرب بودن و تولّد در میان عرب است و نه از شرائط اسلام.

آموزه های قرآن جاودانه و جهانی هستند؛ امّا دعوت جهانی پيامبر(ص) مرحله به مرحله بوده است. ایشان در مرحله اول مأمور به دعوت فامیل خود و در مرحله بعد مأمور به دعوت عرب و در مرحله بعد مأمور به دعوت از عموم بشر بود. هنگامى كه پايه هاى اسلام در ميان اعراب قوى و مستحكم شد، پيامبر مامور به دعوت جهانی شد و این حقایق در آیات متعدد قرآن بیان شده و تناقضی با هم ندارد. از آن گذشته ممکن است تعبیر «ام القری» از مکه دلالت بر مرکزیت جهانی آن و تعبیر «من حولها» اشاره به همه جهان داشته باشد.