«یادآوری آفرینش نخستین»، اولین و بدیهی ترین استدلال قرآن در موضوع «معاد» است. قرآن در این رابطه می فرماید: «آيا از آفرينش نخست عاجز و ناتوان شديم كه از تجديد آن در رستاخيز عاجز بمانيم». هم چنین قرآن در جواب عرب جاهلي که از پیامبر(ص) پرسید: «چه کسی قادر است این استخوان های پوسیده را زنده کند»، می فرماید: «همان کس که در آغاز او را از ماده بی جان ایجاد کرد بار دیگر زنده می کند». در واقع همان دست قدرت خداوند که اجزاء پراکنده بدن کنونی ما را از گوشه گوشه هستی جمع کرد، باز هم بر این خلقت توانایی دارد.

مساله «تغافل» در احادیث اسلامی بازتاب گسترده ای دارد، از جمله: «مصلحتِ همزيستى سالم و معاشرت با مردم در پيمانه اى است كه دو سوم آن هوشيارى و يك سوم آن تغافل باشد». «يكى از باارزش ترين كارهاى كريمان، تغافل از چيزهايى است كه از آن آگاهند». «كسى كه تغافل و چشم پوشى از بسيارى امور نكند، زندگى براى او ناگوار خواهد شد». «قدر و منزلت خود را با تغافل نسبت به امور پست و كوچك بالا بريد ... و با چشم برهم نهادن از دقت بيش از حد در جزئيات، بزرگوارى خود را ثابت كنيد» و ... .