خداوند در قرآن با ذکر نتیجه روشنی برای «توکّل» نمودن بر خدا، همگان را تشویق به این امر می کند و وعده نجات و پيروزى به آنها مى ‏دهد. آنگاه چنين مى ‏فرمايد: «هر كس بر خدا توكّل كند خدا كار او را به سامان مى ‏برد». در واقع خداوند وعده قطعی به همه متوكّلان داده كه مشكلات آنها را حل كند. سپس به ذكر دليل آن پرداخته، مى ‏فرمايد: «زيرا خداوند بر هر چيز تواناست». بديهى است چنين كسى مى‏ تواند به تمام وعده‏ هاى خود جامه عمل بپوشاند و مشكلات را هر قدر سنگين و سخت هم باشد با اراده و فرمان خود بگشايد.

از آيات قرآن چنين استنباط مي شود كه سالك طریق وصل الی الله، در ابتدا مرعوب هیمنه و هیبت الهی مي شود و سلطه حضور او سبب اضطراب سالک ذاكر مي ‏گردد و هراسی مُقدَّس بر قلب او مستولي مي‏ گردد؛ اما كم كم اُنسِ با یاد خدا و خواندن و شنيدن كلام او، بر ايمانش می افزاید و همين افزايش ايمان سبب ورود او به دِژ امن الهی خواهد شد، سپس ظاهر و باطن، قلب و قالب او هر دو، به سوي ياد خدا مي ‏آرمد و نرم مي شود.