«شهوت پرستی» به استناد روایات انسان را به سوی انواع گناهان می کشاند و در واقع یکی از سرچشمه هاى اصلى گناه و معصيت و نافرمانى خدا محسوب مى گردد. نمونه آشکار این مساله داستان «برصیصای عابد» است که در قرآن به آن اشاره شده است. آنچه که از این داستان استفاده می شود این است که او بر اثر پیروی از دستورات شیطان نه تنها به زنا آلوده شد بلکه دین خود را نیز از دست داد و با شرک از دنیا رفت و نتیجه سال ها عبادت خود را نیز از دست داد.

«تعصب» و «لجاجت» از اموری چند نشات مى‏ گيرد: حبّ ذات و علاقه شديد به نياكان که سبب مى‏ شود انسان نسبت به هر چيزى كه به او ارتباط دارد دلباختگى نشان دهد و اين وابستگى شديد عامل انتقال بسيارى از خرافات مى ‏باشد. هر قدر سطح فكر مردم كوتاه‏ تر و فرهنگ آنها ضعيف ‏تر باشد، تعصّب‏ هاى جاهلانه و لجوجانه در ميان آنها بيشتر است. گاه راحت‏ طلبى و تنبلى نيز انگيزه تعصّب و لجاجت مى‏ شود، زيرا انتقال از وضع موجود به وضعى ديگر نیازمند تلاش و کوشش است و افراد عافیت طلب حاضر به این امور نیستند.

خداوند در آيات مختلف قرآن به تاثیر «آرزوهای طولانی» بر زندگی انسان ها اشاره می کند و تأكيد مي كند كه مؤمنان مراقب وضع خویش باشند، مبادا بر اثر آرزوهای دور و دراز به سرنوشت اسفناک اقوام پیشین گرفتار شوند. سپس در جاي ديگر اشاره به این حقیقت می کند که غالباً آرزوهای دراز انسان را احاطه می کند و او را از رسیدن به سعادت باز می دارد. در سوره «همزه» نیز آرزوهای دراز را سبب طغیان و سرکشی انسان می داند.