مقصود از «هامان» در قرآن، «آمون» است و اين دو اسم از نظر تلفظ و وزن، به هم نزديكند؛ به ويژه آنگاه كه بدانيم «آمون»، «اَمانا» نيز تلفظ مى شود و نشانه اختصارى «بزرگِ كاهنان» است؛ مانند اسم فرعون كه به معناى سراى بزرگ حكومت و لقب پادشاهان مصر بوده است. در نتيجه، هامان لقب بزرگ كاهنانِ «آمون» است که در ضمن وزير فرعون هم بوده است. به عبارت دیگر هامان معرّب «آمون» يا «اَمانا» است كه لقب رؤساى كاهنان معبد آمون، بزرگِ خدايان مصريان در شهر طيبه در نيل عليا بوده است. اين مطلبِ تعجب آورى نيست؛ زيرا طبيعى است كه هر كسى كه به مكان مقدسى منسوب باشد، نام همان مكان را به عنوان لقب بر خود مى‌نهد.

مفسران درباره اينكه منظور از «ابواب جهنّم» چيست؟ چند احتمال داده اند؛ 1. درب هاى ورودى دوزخ همه به يك كانون منتهى مى گردد. 2. منظور، طبقات مختلف دوزخ است كه از نظر شدّت عذاب با يكديگر متفاوتند. بنابراين هر يك از اين درب هاى هفتگانه به يكى از اين طبقات باز مى شود. روايات متعددي از طريق شيعه و سني مؤيد اين تفسير است. 3. تعدّد دربها به خاطر تعدّد اقوام مختلفى است كه از آنها وارد مى شوند. 4. منظور، اعمال و گناهانى است كه سرچشمه ورود در دوزخ است.

هر کس سوره مریم را بخواند به تعداد کسانى که زکریا و یحیى و مریم و عیسى و موسى و هارون و ابراهیم و اسحاق و یعقوب و اسماعیل را تصدیق یا تکذیب کردند خداوند ده حسنه به او مى دهد و نیز به تعداد قائلان و منکران فرزند براى خدا؛ و اگر مداومت به خواندن این سوره کند، از دنیا نخواهد رفت، مگر این که خدا به برکت این سوره او را از نظر جان و مال و فرزند بى نیاز مى کند.

قرآن در سوره «عنکبوت» داستان انحراف سه تن از افراد زمان حضرت موسی(ع) را اشاره كرده که به دلیل استکبار مورد غضب خداوند قرار گرفتند و هلاک شدند. «قارون» که ثروت باد آورده اش را دلیل بر عظمت خود در پیشگاه خدا می پنداشت پیوسته به خود می بالید و متکبر و مغرور بود، «فرعون» که بر تخت سلطنت نشسته و از مردم انتظار داشت او را خدای بزرگ بدانند و «هامان» وزیر فرعون که به تصریح قرآن دچار کبر و غرور شدیدی بود. این سه نفر عليه حضرت موسی(ع) متحد شده به مبارزه برخاستند؛ اما سرانجام هلاك شدند.