با مطالعه کتب تاریخی می توان به این موضوع پی برد که «اقلیت ها» به دو شکل در جوامع اسلامی ظهور پیدا کرده اند. 1- «اقلیت نژادی»، که در این مورد مسلمانان هیچ گونه مشکل عمده و اساسی نداشتند؛ زیرا اسلام با اجرای طرح مساوات و اخوت اسلامی، هر گونه برتری نژادی را از بین برده و افرادی مانند «سلمان» و «بلال»، عضو فعّال و اصلی جامعه اسلامی بودند. 2- «اقلیت مذهبی»، که در این مورد نیز اسلام به دلیل آن که احترام ویژه ای که نسبت به پیامبران بزرگ الهی می گذارد، به پیروان این پیامبران(ع) نیز احترام می گذارد.

ابن تیمیه مدعی است آیه «شراء» در شأن صهیب نازل شده است؛ ولی این ادعا باطل است. زیرا: 1- در برخى روایات آمده؛ گوینده ای که در این حدیث کار صهیب را تأیید می کند، ابوبکر است نه پیامبر(ص). 2- آیه، هیچ گونه تناسب و ارتباطى با قصه صهیب ندارد. 3- این روایت یا از خود صهیب مستقیماً روایت شده و یا از یکى از تابعین که عصر پیامبر(ص) را درک نکرده است؛ و مى دانیم که اگر مضمون روایتى در تأیید و تمجید خود راوى باشد، سبب وهن آن روایت مى شود. 4- صهیب از دشمنان اهل بیت(ع) بود.