آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

با مطالعه کتب تاریخی می توان به این موضوع پی برد که «اقلیت ها» به دو شکل در جوامع اسلامی ظهور پیدا کرده اند. 1- «اقلیت نژادی»، که در این مورد مسلمانان هیچ گونه مشکل عمده و اساسی نداشتند؛ زیرا اسلام با اجرای طرح مساوات و اخوت اسلامی، هر گونه برتری نژادی را از بین برده و افرادی مانند «سلمان» و «بلال»، عضو فعّال و اصلی جامعه اسلامی بودند. 2- «اقلیت مذهبی»، که در این مورد نیز اسلام به دلیل آن که احترام ویژه ای که نسبت به پیامبران بزرگ الهی می گذارد، به پیروان این پیامبران(ع) نیز احترام می گذارد.

با مطالعه کتب تاریخی می توان به این موضوع پی برد که «اقلیت ها» به دو شکل در جوامع مسلمین ظهور پیدا کرده اند:

1- اقلیت های نژادی

در این مورد مسلمانان هیچ گونه مشکل عمده و اساسی نداشتند؛ زیرا اسلام با اجرای طرح مساوات و اخوت اسلامی، هر گونه تبعیض و برتری نژادی را از بین برده است. خداوند متعال در این باره می فرماید: «یا أَیهَا النّاسُ إِنّا خَلَقْناکُمْ مِنْ ذَکَرٍ وَأُنْثی وَجَعَلْناکُمْ شُعُوباً وَقَبائِلَ لِتَعارَفُوا إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاکُمْ»(1)؛ (ای مردم! ما شما را از یک زن و مرد آفریدیم و شما را تیره ها و قبیله ها قرار دادیم تا یکدیگر را بشناسید، به طور حتم گرامی ترین شما نزد خداوند باتقواترین شما است). لذا در عصر ظهور اسلام مشاهده می کنیم که افرادی؛ از قبیل «سلمان» از ایران، «صهیب» از روم و «بلال» از حبشه، به عنوان نمونه عضو فعّال و اصلی جامعه اسلامی بودند.

2- اقلیت های مذهبی

دین مبین اسلام به دلیل آن که احترام ویژه ای نسبت به پیامبران بزرگ الهی می گذارد، برای فرد یا گروه هایی که ادعای پیروی از این پیامبران عظیم الشأن را دارند نیز به دیده احترام می نگرد.(2)