روایات زیادی ازعلمای اهل سنت مثل مناوی، محب الدین طبری، متّقی هندی و... نقل شده که بیان می کند: فاطمه(س) را فاطمه نامیدند، چون خداوند او و فرزندان و دوستدارانش را از آتش جهنم دورساخته.

روایاتی زیادی از خطیب بغدادی، ابن عساکر، مناوی و... نقل شده که پیامبر(ص) ازدواج علی(ع) با فاطمه(س) را امری آسمانی و به دستور خداوند دانسته است.

بیشتر علماى اهل سنت مى گویند: قصد پیامبر(ص) از عترت، عموم نزدیکانش از بنى هاشم نبوده، بلکه تنها جماعتى خاص از آن ها بوده است. به عنوان نمونه: دهلوی، مناوی، ترمذی، ابوبکر علوی شافعی و... عترت را به اصحاب کسا که خداوند پلیدی را از آنان دور کرده و امامان از اهل بیت که عالمان به قرآنند و بین آنان و کتاب خدا جدایى حاصل نمى شود، تفسیر کرده اند.

تشبیه اهل بیت به کشتى نوح به جهت آن است که در مورد کشتى نوح، هر کس سوار بر آن شد از غرق و هلاکت نجات پیدا کرد و هر کس سوار نشد غرق گشته و به هلاکت دنیا و آخرت رسید؛ همین طور است در مورد اهل بیت(ع)، هر کس که از آن ها متابعت نمود، نجات یافت و هر کس بر کشتى هدایت آن ها سوار نشد، در گمراهى ها غرق می شود.

حاکم نیشابورى، ابن حجر هیتمى، سیوطى، متقى هندى، قندوزى حنفى، هیثمى و... حدیث«أمان» را روایت نموده اند.