درباره اين كه در روز قیامت که روز رسوایی بدکاران است، آبروی چه کسانی محفوظ است؟ خداوند مي فرمايد: «در آن روز آبروي پيامبر(ص) و پيروانش محفوظ است و خدا آنان را خوار نمي گرداند [در حالي كه] آبروي ديگران رفته است». وقتي سخن از عذاب قيامت است صاحبان خرد مي گويند: «خدايا! هر كس را كه به جهنم ببري آبرويش را برده اي». آری در قیامت سخن از بي آبرويي است كه مهم است؛ گرچه سوختن هم [بسيار] سخت است.
از آنجا كه بنى اميه به سلطنت خود رنگ دينى مى دادند و به نام اسلام و جانشينى پيامبر بر مسلمین حكومت مى كردند، قيام و شهادت امام حسين(ع) بزرگترين ضربه را بر پيكر اين حكومت وارد آورد و بنی امیه را رسوا ساخت. حركاتی همچون بستن آب، كشتن كودكان، اسير كردن زنان و كودكان خاندان پيامبر و امثال اينها، به رسوايى آنان كمك كرد و يزيد به شدت مورد نفرت عمومى قرار گرفت، به طورى مجبور شد گناه كشتن حسين(ع) را به گردن عبيد الله بن زياد بیندازد.
قالَ الصّادقُ عليه السّلام :
ما مِنْ عَيْنٍ بَکَتْ لَنا اِلاّ نُعِّمَتْ بَالنَّظَرِ اِلَى الْکَوْثَرِ وَ سُقِيَتْ مِنْهُ.
هيچ چشمى نيست که براى ما بگريد، مگر اينکه برخوردار از نعمتِ نگاه به (کوثر) مى شود و از آن سيرابش مى کنند.
جامع احاديث الشيعه ، ج 12، ص 554