براي اينكه نام خدا با ياد معارف و احكام و حكمت هاي او همراه باشد، خداي سبحان دستور يادآوري محتواي متون ديني را در طول تاريخ گذشته و حال صادر فرموده است و به همين منظور فرصت هاي مناسب جهت تأمين ياد خدا انتخاب شده است.

از ميان دوازده هزار نفر صحابه كه پيامبر(ص) را ديدند و پاي منبرش نشستند و پشت سر ايشان سالها نماز خواندند و مجالس درس و بحثش را ديدند، تنها حضرت علي(ع) بود كه بيشترين بهره را از پيامبر(ص) برد. زیرا رسم آنان چنين بود كه به خدمت حضرت مي ‏آمدند، لحظاتي كه در جلسه ایشان حضور داشتند، استفاده می کردند و می رفتند. ولي امام علي(ع) همه جا همراه پيامبر بود. حتی وقتي از مسافرتي بر مي ‏گشت به حضور پيغمبر(ص) آمده سؤال مي كرد: در این مدت چه آيه ‏اي نازل شده و در چه زمينه‏ اي هست، تفسيرش چيست؟ و ....

پیامبران خدا در درجه اول حقایق علمى خود را از منبع وحى دریافت مى داشتند. راه دیگر ارتباط روحى و معنوى با عالم غیب است. راه سوم همان سیر و مشاهده آفاقى است. طریق چهارم ارتباط با روح القدس است. پنجمین منبع علمى آنها عقل فوق العاده اى بوده که خداوند در انبیاء و اوصیاى معصوم آنها قرار داده است. ششمین منبع علم آنها علومى است که به وراثت از یکدیگر مى بردند.

در دوران زندگی و حکومت عمر، مواردی مشاهده می شود که نشان می دهد او برای این که نهی از منکر کند، مرتکب گناهان دیگری می شد که توسط همان افراد معصیت کار به او یادآوری می شد و او متوجه خلاف خود می گشت. این موارد میزان آگاهی خلیفه از معارف دین را به خوبی نشان می دهد.