برخی از فقها تصريح كرده اند که «جمره» همان «مجتمع الحصى»؛ (محل اجتماع سنگريزه ها) است. مانند: 1. «شافعى»، يكى از امام هاى چهارگانه اهل سنّت. 2. «مالك»، يكى ديگر از پيشوايان معروف اهل سنّت. 3. «محيى الدين نَوَوى»، از فقهاى معروف اهل سنّت،4. «ابن حجر» در كتاب «فتح البارى». 5. امام «احمد المرتضى» از علماى اهل سنّت.

در روایت انس بن مالک و دیگران آمده، عمر معنای واژه قرآنی «أب» را نمی دانست و خود به آن معترف بود .
از ثابت نقل شده است : شخصى از عمر درباره معنى واژه «أبّ» در آیه «وَفَاکِهَةً وَأَبّاً» پرسید؟ عمر در جواب گفت : «ما از تکلّف و تعمّق نهى شده ایم». و ابن حجر در «فتح الباری» مى گوید: گفته شده است : «أبّ» واژه عربى نمى باشد . مؤیّد این مطلب مخفى بودن معناى آن بر مثل ابى بکر و عمر است.
 

شخصى پیش عمر آمد و گفت: من جنب شدم و آبى نیافتم، عمر گفت: نماز نخوان. در این هنگام، عمّار گفت: اى امیر مؤمنان به یاد ندارى که من و تو در جنگى بودیم، جنب شدیم و آبى نیافتیم و تو نماز نخواندى و من در خاک غلطیدم و نماز خواندم، آنگاه پیامبر(ص) فرمود: همانا تو را کافى بود دو دستت را به زمین مى زدى و سپس بر آن پُف مى کردى و آنگاه با آن صورت و دو کفّت را مسح مى کردى.