در دو صورت، علاوه بر حرمت و بطلان نكاح، حرمت ابدى نيز ايجاد مى شود: 1. در صورتى كه زن و مرد هر دو، با آگاهى از موضوع عدّه، و حكم شرعى آن (حرمت نكاح در عدّه) اقدام به ازدواج كنند؛ هر چند در زمان عدّه، آميزش صورت نگيرد. البتّه چنين فرضى بسيار نادر است. 2. چنانچه يكى از آن دو، يا هر دو، جاهل به حكم شرعى و موضوع آن باشند، و قبل از سپرى شدن عدّه، آميزش صورت پذيرد. در اين فرض، كه زياد رخ مى دهد، نيز بر يكديگر حرام ابدى مى شوند.

يكى از مشكلات بزرگ در عصر و زمان ما، نكاح در حال عدّه است. اين حادثه ناميمون با كمال تأسّف، بر اثر ناآگاهى نسبت به موضوع و حكم فراوان است، و گاه با توجّه به حكم شرعى، ولى غفلت از موضوع رخ مى دهد. به اين ترتيب كه زنى از همسرش طلاق مى گيرد، هنوز عدّه تمام نشده، به عقد مرد ديگرى درمى آيد، و آميزش نيز صورت مى گيرد. اين زن چه بسا كه زندگى خوبى را با شوهر دوّم، پس از ناكامى در ازدواج اوّل آغاز كرده، و از ازدواج جديد خويش كاملاً راضى و خرسند است، و گاه خداوند به آنان فرزندانى نيز عنايت مى كند.

عمر، زن و مردی را که از روی جهالت، در عدّه ازدواج کرده بودند را از هم جدا و مجازات کرد و مهریه را گرفته و به بیت المال ریخت، و گفت: این زن بر آن مرد حرام ابدی است. امام علی(ع) پس از شنیدن این ماجرا، سخن عمر را رد کرده و فرمودند: «به زن در برابر بهره اى که مرد از وى برده مهریّه اى تعلق مى گیرد، و آن دو باید از یکدیگر جدا شوند و(چون جاهل بوده اند) مجازات نمى شوند، زن باید عدّه شوهر اوّلش را تمام کند و سپس عدّه شوهر دومى را نیز تمام کند؛ و آنگاه این مرد مى تواند از او خواستگارى کند» .