امام علی(ع) با اشاره به بي وفایی «دنیا» می فرماید: «كوچ كردن از دنيا سريع است»؛ در واقع كوتاهى عمر از جمله مسائلى است كه انسانها از آن غافلند، گويى تا چشم بر هم زدنى، كودكان جوان، و جوانان پير شده و پيران از صحنه خارج مى شوند. اما اين نوع مرگ در صورتي است كه زمان پيرى فرا رسد. در حالی که بسیاری نیز بر اثر حوادث در كودكى يا جوانى از دنيا مى روند. از سویی قدرت ها و حكومت ها نيز دنیا نیز  زود گذر است. از این رو پیامبر(ص) می فرماید: «دنيا ساعتى بيش نيست اين ساعت را در مسير اطاعت خدا قرار دهيد».

امام علی(ع) با اشاره به سرنوشت کسانی که در انجام وظائف الهی خود کوتاهی کردند، می فرماید: «كسى كه در عمل كوتاهى كند، به اندوه گرفتار مى شود». البته ممکن است این اندوه در آستانه انتقال از این دنیا و مشاهده سرنوشت رقت بار خود باشد، از این رو فريادشان بلند مى شود و مى گويند: «پروردگارا! مرا باز گردانيد، شايد در برابر آنچه ترك كردم عمل صالحى انجام دهم». از سویی ممکن است اشاره به غم و اندوه در سراى آخرت باشد، لذا قرآن از زبان آنان مى گويد: «اى افسوس بر من از كوتاهى هايى كه در اطاعت فرمان خدا كردم».

امام علی(ع) درباره «ناپايداري دنیا» می فرماید: «شما در اين جهان هدفى هستيد كه تيرهاى مرگ به سوى شما پرتاب مى شود، همراه هر جرعه اى، بيم گلوگير شدن است، و با هر لقمه اى، امكان گرفتن راه نفس وجود دارد. به هيچ نعمتى از دنيا نمى رسيد جز اينكه نعمت ديگرى را از دست مى دهيد. هيچ كس از شما يك روز عمر نمى كند، مگر اينكه از مجموعه حياتش كاسته شود، و غذايى بر او افزوده نمى گردد، مگر اينكه به همان اندازه از روزيش كم شود، هيچ اثرى از او زنده نمى شود، جز اينكه اثر ديگرى از او بميرد، و چيزى براى او تازه نمى شود، مگر اينكه تازه اى از او كهنه گردد».