مورخین در ارتباط با عقاید خوارج نوشته اند: خوارج، عثمان و امام علی(ع) را تکفیر کرده و مرتکب گناه کبیره را کافر می داند و از حکمیت ابوموسی و عمروعاص اعلام برائت کرده و معاویه و پیروانش را کافر می دانند. همچنین برخی گفته اند خوارج معتقد اند خليفه را بايد مردم انتخاب كنند خواه از قريش، عرب و یا غیر از این ها باشد. اما باورهای «اباضیه» به عقاید شیعه نزدیک است. اباضیه رویت خدا را محال دانسته و مرتکب گناه کبیره را مرتد ندانسته و تولی و تبری نسبت به دوستان خدا و دشمنان حق را لازم می داند.

امام علی(ع) حکمیت را چیزی جز مراجعه به کتاب و سنت ندانسته و می فرماید: «دشمن ما را به حکمیت قرآن دعوت کرد، و ما گروهى نبوديم كه به كتاب خدا پشت كنيم». در حالى كه از خطبه هاى متعدّدى در «نهج البلاغه» برمى آيد كه حكميّت را بر امام(ع) تحميل كرده اند و ایشان از اين تحميل سخت ناراحت بود. در واقع امام هرگز مخالف حکمیت نبود، بلکه با انتخاب فردی همانند ابوموسى براى ارجاع به قرآن مخالف بود.