کره زمین 4,000,000,000 سال پیش متولد شده است و 3,000 سال در آن هیچ موجودی زندگی نمی کرده است و همه جا آتش، دود و بخار بوده است، تا اینکه باران ها و سيل های عظیم باعث ایجاد کوه ها و دره ها و دریا ها شده و بعد جانداران با اشکال مختلف آفریده شدند. انسان در «عصر حجر» برای ادامه حیات خویش از سنگ استفاده می کرد ولی به تدریج توانست فلزات و طریق ذوب و استفاده از آن را کشف کند. که به این سه قسمت از زندگی انسان «دوران قبل از تاریخ» گفته می شود.

دانشمندان می گویند: با توجه به آثار بجا مانده از انسان های اولیه یا همان «نئاندرتالها» آنها داراى مذهب بوده و به معاد اعتقاد داشتند ولی عقایدشان همراه با خرافات بود و علت آن هم اين بود كه قادر به تفكّر عميق نبودند و جهان پس از مرگ را به مقدار توانايى عقل خويش درك مى كردند؛ لذا اسلحه را با ميّت، وسائل منزل را با زنان و اسباب بازى را با كودكان دفن مي كردند؛ این امر بيانگر اين نكته است كه اعتقاد به عالم پس از مرگ، عقيده ای ريشه دار در ميان اقوام نخستين بوده است.

دوران زندگى بشر را به دو دوران تقسيم مى كنند: دورانى كه «خط» اختراع شده بود و انسان توانست نوشته هايى از خود به يادگار بگذارد و آن را «دوران تاريخ» مى نامند و دوران قبل از اختراع خط كه طبعاً نتوانست شرح زندگى خود را به صورت تاريخ مدوّن درآورد و آن را «دوران قبل از تاريخ» مى نامند. اسلاف ما انسان هاى «نئاندرتال» می باشند که ده ها هزار سال قبل در زمانى كه هنوز نه خط اختراع شده بوده و نه تاريخ بشر شکل گرفته بود می زیستند.