اولا خواب اصحاب کهف خوابی معجزه آسا بود که نباید با خواب های معمولی قیاس شود و از آیات قرآن نیز برمی آید که خواب آنها متفاوت با خواب های معمولی بود. ثانیا اراده خداوند فقط به اموری محدود می شود که ذاتا و عقلا محال باشند(مانند اجتماع نقیضین یا ضدین و مانند آن) نه اموری که در ظاهر و در قیاس با دانش محدود ما ناممکن به نظر آیند و از آنجا که در علوم تجربی و زیستی ثابت شده که خواب های طولانی مدت با توضیحاتی چون زمستان خوابی یا انجماد و به حداقل رساندن میزان نیاز بدن به سوخت و ساز و انرژی، اموری قابل حصول و ممکن هستند، هیچ اشکالی ندارد که اراده خداوند متعال به پدید آمدن چنین خوابی تعلق گرفته باشد.

مسأله خواب هاى طولانى در عصر ما حل شده؛ چون فعاليت حياتى تقريباً متوقف شده و تنها شعله ضعيفى از آن روشن است و ضربان قلب خفيف و غير قابل احساس است. بدن انسان در این حال به مثل كوره هاى عظيم است که موقع خاموش شدن تنها شمعك كوچكى از آن روشن است؛ و می دانیم مقدار مواد انرژى زا براي سوختن يك كوره عظيم در يك روز، خوراك صدها سال يك شمعك كوچك است. ضمن اینکه دانشمندان مى گويند نه تنها جانداران خونسرد كه بعضى از حيوانات خون گرم نيز زمستان خوابى دارند كه در آن، فعاليت هاى حياتى بسيار كند شده و چربى ذخيره بدن به تدريج مصرف مى گردد.