علت اينكه نبايد از شيطان پيروي كرد اين است كه شيطان با كارهايي مانند وعده هاى دروغين، تزئين شهوات، دعوت به گناهان، منع از خيرات و تشويق به انحرافات، پيروان خود را از خدا دور ساخته و به آتش قهر و غضب الهي گرفتار مى سازد.

چگونه خداوند مهربان دشمنى را بر انسان مسلط ساخته که هیچ گونه موازنه قوا با او ندارد، به هر کجا بخواهد مى رود بدون این که کسى حضورش را احساس کند، حتى طبق بعضى روایات در درون وجود انسان همچون جریان خون در رگ ها حرکت مى کند آیا این با عدالت پروردگار سازگار است؟ پاسخ این سوال در آیه27 سوره اعراف بیان شده است که می فرماید: ما شیاطین را اولیاء و سرپرستان افراد بى ایمان قرار دادیم وهمینطور در آیه42 سوره حجر می فرماید: تو بر بندگان من تسلط نخواهى داشت، مگر بر گمراهانى که از تو پیروى مى کنند.

امام علی(ع) فرماید که: در مرحله اول، نفوذ شیطان در وجود هر انسانى اختیارى است نه اجبارى. در مرحله دوّم، شیطان نیز انتخابى مى کند و آن این که آنها را به عنوان دامهای خویش برگزیده و در درون سینه هاى آنها تخمگذارى می کند. در مرحله سوم، چشم و گوش و زبان و دست و پاى آنها همه به فرمان شیطان است. در مرحله چهارم، شیطان آنها را بر مرکب لغزشها و گناهان سوار کرده و سخنان فاسد و هزل و باطل را در نظر آنان زینت می بخشد.

خداوند از تمامی انسان ها پیمان گرفته که شیطان را عبادت نکنند. مقصود از عبادت شیطان، پرستش و رکوع و سجود نیست، بلکه مقصود تسلیم خواسته های شیطان شدن و فرمان او را بر فرمان خدا مقدم شمردن است. برخی این عهد را به معنای عالم ذرّ تفسیر کرده و برخی دیگر آن را به توصيه هاى پيامبران به اقوام خود می دانند.

خداوند متعال در آیه 60 سوره «یس» به سرزنش مجرمان پرداخته، چنین مى گوید: «آیا با شما عهد نکردم اى فرزندان آدم، که شیطان را پرستش و اطاعت مکنید که او دشمن آشکار شماست؟» این عهد و پیمان الهى از طرق مختلف، از انسان گرفته شده و بارها این معنى را به او گوشزد کرده است. نخست آن روز که فرزندان آدم در زمین نشو و نما کردند. از سوى دیگر، این پیمان در عالم «تکوین» با دادن عقل به انسان، نیز گرفته شده است. از سوى سوم، با سرشت و فطرت الهىِ همه انسان ها بر توحید، پیمان از انسان گرفته شده است.